رابطه بین سبک های حل تعارض والدین و حمایت اجتماعی خانواده با امید تحصیلی در فرزندان

این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک های حل تعارض والدین و حمایت اجتماعی خانواده با امید تحصیلی فرزندان شهر تهران صورت گرفت. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر متوسطه مقطع دوم شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند، که از میان آنها، تعداد ۲۵۷ نفر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع آوری داده ها بر اساس سه پرسشنامه استاندارد سبک های حل تعارض والدین (اشتراس، ۱۹۹۰)، حمایت اجتماعی خانواده (شربون و استورات، ۱۹۹۱) و امید تحصیلی (کمپبل و کاون، ۲۰۰۱) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها در دو بخش توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که بین سبکهای حل تعارض والدین و حمایت اجتماعی خانواده با امید تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (۰۵ / ۰ > p). همچنین مولفه استدلال کلامی می تواند ۱۱ / ۰ از واریانس امید تحصیلی را به خود اختصاص دهد اما مولفه های پرخاشگری کلامی و خشونت اینگونه نمی باشند (p<۰/۰۵). همچنین بین مولفه های حمایت هیجانی و اطلاع رسانی فقط می توانند ۳۴ / ۰ از واریانس امید تحصیلی را به خود اختصاص دهد اما مولفه های حمایت ملموس و تعامل اجتماعی و مهربانی امید تحصیلی را تبیین نمی کنند (۰۵ / ۰ > p).

کلیدواژه ها:

سبک های حل تعارض والدین ، حمایت اجتماعی خانواده ، امید تحصیلی