تاثیر آموزش مهارت حل مسئله بر خودکارآمدی تحصیلی و تنیدگی تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی منطقه لاران شهرکرد

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش مهارت حل مسئله برخوکار آمدی تحصیلی و تنیدگی تحصیلی دا نش آموزان دختر دبیرستانی منطقه لاران شهرکرد بود. جامعه مورد مطالعه این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی ناحیه لاران شهرکرد بودند. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. بدین منظور ۳۰ دانش آموز پایه دبیرستانی با بهرهگیری از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش برای گردآوری داده ها، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (۱۹۹۹) و پرسشنامه تحصیلی انگ و هوان (۲۰۰۶) بود. آموزش مهارت حل مسئله به روش گلدفرید و دزوریلا، برای گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج بررسی فرضیهها از طریق تحلیل کوواریانس (سطح معناداری ۰۰۱ / ۰) نشان میدهد که آموزش آموزش مهارت حل مسئله به روش گلدفرید و دزوریلا بر خود کارآمدی تحصیلی (۷۱۲ / ۰) و تنیدگی تحصیلی (۸۱۹ / ۰) تاثیر دارد و باعث بهبود آن شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مهارت حل مسئله ، خود کارآمدی تحصیلی ، تنیدگی تحصیلی ، دانش آموزان دختر