پیشبینی افکار خودکشی براساس سیستم های مغزی- رفتاری و حمایت اجتماعی ادراک شده در دختران مجرد

این پژوهش با هدف پیشبینی افکار خودکشی براساس سیستمهای مغزی- رفتاری و حمایت اجتماعی ادراک شده در دختران مجرد انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دختران مجرد مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی منطقه شرق شهر تهران تشکیل داد، که از بین آنها با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای تعداد ۲۵۰ نفر انتخاب شد و به پرسشنامه افکار خودکشی بک (۱۹۷۹)، پرسشنامه سیستم مغزی-رفتاری کارور و وایت (۱۹۹۴) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران (۱۹۸۸) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین سیستم بازداری رفتاری و گرایش به افکار خودکشی در دختران مجرد ورزشکار رابطه منفی و معنادار است r=-۰/۴۰۷) و (p=۰/۰۰۲، اما این رابطه بین سیستم فعال ساز رفتاری و گرایش به افکار خودکشی، مثبت و معنادار می باشد r=۰/۲۳۶) و .(p=۰/۰۰۵ بین نمره کل حمایت اجتماعی ادراک شده r=-۰/۴۷۶) و (p=۰/۰۰۱، و ابعاد آن نیز با گرایش به افکارخودکشی رابطه منفی و معنادار بود. همچنین، تحلیل رگرسیون با روش ورود همزمان نشان داد که متغیرهای پیشبین با هم ۳۹ درصد از واریانس نمره گرایش به افکار خودکشی را تبیین کرده اند.

کلیدواژه ها:

افکار خودکشی ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، سیستم مغزی-رفتاری ، دختران مجرد