بررسی نقش میانجی گری جامعه پذیری در رابطه بین مدیریت استعداد و عملکرد دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان در ناحیه ۶ مشهد

در این مطالعه هدف بررسی نقش میانجی گری جامعه پذیری در رابطه بین عملکرد و استعداد دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان در ناحیه ۶ مشهد است. این پژوهش از نوع توصیفی - کاربردی است. کلیه این پژوهش از حیث هدف، کاربردی قلمداد میشود و در دستهی تحقیقات توصیفی- همبستگی قرار میگیرد. در انجام پژوهش، از روش کتابخانه ای و به صورت میدانی اطلاعات جمع آوری شده است. جامعه آماری در پژوهش حاضر، کلیه دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان در منطقه ۶ شهر مشهد می باشند که(۵۵۶ نفر) هستند و مشغول به نحصیل در مدارس هستند و در بین آن ها پرسشنامه به صورت تصادفی پخش و جمع آوری شد. روش نمونه گیری، به صورت تمام شمار محاسبه شده است. برای جمع آوری داده های مربوط به مبانی نظری و استخراج عوامل و شاخص های اولیه از منابع کتابخانه ای و اینترنتی شامل کتب، مقالات و مطالعات موردی استفاده شده است. جهت گردآوری اطلاعات و داده های مورد نیاز به منظور بررسی فرضیات تحقیق از پرسشنامه های بخش اول) سوالات عمومی، با هدف کسب اطلاعات کلی و جمعیت شناختی پاسخگویان، بخش دوم) پرسشنامه سنجش وضعیت نظام مدیریت استعدادها: در این تحقیق از پرسشنامه استاندارد مراد زاده و همکاران (۱۳۹۳)،بخش سوم) پرسشنامه استاندارد پرسشنامه عملکرد(هرسی و گلداسمیت،(۱۹۸۹، بخش چهارم) پرسشنامه استاندارد جامعه پذیری (رالف کتز، (۱۹۸۸، در این تحقیق استفاده گردید. در بخش آمار استنباطی، با توجه به فرضیه های تدوینشده از آزمونهای کولوموگروف - اسمیرنف برای تعیین نرمال بودن متغیرها و جهت سنجش فرضیه از محاسبات معادلات ساختاری با کمک نرمافزار Spss و لیزرل استفاده میشود. یافته های به دست آمده از تحلیل داده ها نشان دهنده رابطه بین مدیریت استعداد و جامعه پذیری معنادار می باشد (t۱=۳/۳۲) و رابطه بین جامعه پذیری و عملکرد معنادار می باشد((t۲= ۳/۲۴ضمنا، مقادیر GFI=۰.۹۴ و AGFI=۰.۹۲، لذا، فرض تاثیر گذار بودن متغیر فوق پذیرفته میشود و نقش میانجی گر بودن جامعه پذیری در رابطه بین مدیریت استعداد و عملکرد دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان در ناحیه ۶ مشهد پذیرفته می شود.