مدیریت و ساماندهی زیست محیطی پسماندهای تصفیه دوم روغن ( مطالعه موردی: استان سمنان)

سالانه مقادیر زیادی روغن کارکرده و پسماندهای حاصل از تصفیه دوم آن در ایران و جهان تولید میشود. در حال حاضر میزان تولید روغن کارکرده در کشور حدود ۳۰۰ تا ۳۵۰ هزار تن در سال برآورد میگردد که روش غالب در بازیابی آن استفاده از روش اسید/خاک رس رنگبر می باشد. این روش که قدیمی ترین و ابتدایی ترین روش تصفیه روغن در جهان است علیرغم تولید لجن اسیدی، خاک رنگبر روغنی و راندمان پایین، به دلایل اقتصادی بودن و عدم وجود امکانات و تکنولوژی های نوین در تصفیه دوم روغن کارکرده، همچنان در کشور ما به عنوان روش غالب بازیافت مورد استفاده قرار می گیرد.مهمترین آلاینده های لجن حاصل از این روش تصفیه هیدروکربنهای آروماتیک، هیدروکربنهای کلرینه و فلزات سنگین میباشد. بنابراین به دلیل وجود طیف گسترده ای از آلاینده های خطرناک در روغن های کارکرده و پسماندهای حاصل از تصفیه مجدد آن و همچنین میزان بالای تولید آنها، شناسایی، مدیریت اصولی و ارائه روشهای مناسب برای تصفیه دوم روغن کارکرده و در نتیجه کاهش تولید پسماندهای خطرناک حاصل از آن، از جمله چالشهای اساسی پیش روی جوامع صنعتی به شمار می آید. در این مطالعه به بررسی ترکیبات شیمیایی و آلاینده های موجود در روغن کارکرده، جایگاه پسماندهای حاصل از آن به عنوان پسماند خطرناک، معرفی و مقایسه انواع روشهای تصفیه دوم روغن کارکرده، اثرات ومشکلات زیست محیطی و نحوه مدیریت پسماند حاصل از تصفیه روغن کارکرده در استان سمنان (منطقه نورالدین) پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

روغن کارکرده ، پسماند خطرناک ، اثرات زیست محیطی ، تصفیه دوم روغن ، بازیافت