مشکلات تلفظی کودکان۳ تا ۸ ساله فارسی زبان دارای تاخیر در گفتار: شهرستان بیرجند

به طور کلی، اگر بخش کوچکی از توانایی های زبانی وگفتار افراد، دچار آسیب شود، زندگی اجتماعی آن ها تحت تاثیر قرار خواهدگرفت. این تاثیرپذیری در کودکان دارای اختلال تاخیر در گفتار، بیشتر است و دشواری های بسیاری را در بزرگسالی برای آن ها به وجود می آورد. بنابراین، نیاز به پژوهش در این زمینه بایسته به نظر می رسد. این مقاله، به بررسی ارتباط میان سن و جنسیت کودکان مبتلا به تاخیر در گفتار و میزان مشکلات تلفظی آن ها پرداخته است. روش پژوهش از نوع کمی است. جامعه آماری این پژوهش تعداد ۵۰ کودک (در دسترس) دچار تاخیر در گفتار در مراکز گفتار درمانی در شهر بیرجند بودند که از میان آن ها، تعداد ۲۰ کودک دختر و پسر به صورت نمونه گیری هدفمند (بر اساس سن و جنسیت آن ها) انتخاب گردیدند. سن کودکان بین ۳ تا ۸ سال بود و همه آن ها به «تاخیر در گفتار» دچار شده بودند. به منظور انجام پژوهش حاضر، از آزمون آواشناختی (فونتیک) بهره گرفته شد. در مرحله نخست، ابتدا از آزمودنی ها، آزمون گرفته شد و سپس داده های گردآوری شده با نرم افزار اس.پی.اس.اس و با استفاده ازآزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، همبستگی پیرسون و تی دو نمونه ای مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری مابین میزان اختلال در جایگاه های آغازین، میانی و پایانی واژه ها وجود ندارد. همچنین مابین سن و جنسیت فرد و میزان اختلال در گفتار ارتباط معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

اختلال در گفتار ، سن و جنسیت ، مشکلات تلفظی کودکان ، جایگاه واژه ها