نگرشی به بازتاب فرهنگ، اعتقادات و رسوم گذشتگان در اثر بیهقی

فرهنگ هر جامعه ای ریشه در تاریخ آن جامعه دارد و شکل دهنده ی هویت آن جامعه است. عواملی همچون زبان اعیاد مذهب، دین و آیین ها، هنر و فرهنگ های محلی شالوده ی فرهنگ هر جامعه ای را شکل می دهند. در این میان جشن ها دارای جایگاه ویژه ای هستند زیرا بررسی این نوع از آداب و رسوم علاوه بر آشنایی با فرهنگ آن جامعه راهی مناسب برای دستیابی به عقاید و آرا مردم آن جامعه و تحلیل روحیه ی آنهاست. روش تحقیق به صورت تحلیلی- توصیفی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای است.در این پژوهش هدف بر آنست به بررسی اعیاد مذهبی ذکر شده در آثار بیهقی و همچنین به بیان این مطلب بپردازد که، زمان خود یک اسطوره است و ساخت و زیربنای بخش بندی زمان در مفهوم های نمادین آن همچون جشن ها و ایام متبرک و مقدس و روزهای شاخص نیز بار اساطیری دارند، آنگاه به چگونگی برگزاری باشکوه این اعیاد در زمان های مختلف آن در دوره ی غزنویان، علی رغم بیگانه بودن سلاطین آن با فرهنگ اصیل ایرانی بپردازد.براساس یافته های این پژوهش می توان گفت، نوشته های بازمانده از دوران مختلف مهمترین منبع برای شناخت آداب و رسوم مردم آن جامعه محسوب می شود. کتاب تاریخ بیهقی از جمله کتاب هایی است که در این زمینه اطلاعات مفید و سودمندی را به خواننده انتقال می دهد. در واقع، بیهقی با اشاره به برپایی این مراسم، بیانگر این نکته است که برگزاری جشن های ملی در دوران پس از اسلام حاکی از آن است که هر چند با ورود اسلام به ایران تمام آثار و نشانه های تمدن ایرانی دستخوش تحول گردید، اما ایرانیان تازه مسلمان، ضمن انجام مراسم مذهبی اسلام، جشن های ایرانی را که میراثی بود از نیاکان خویش گرامی می داشتند.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، میراث ، بیهقی ، جشنها ، روزهای شاخص ، اعیاد مذهبی ، رسوم