پیش بینی پرخاشگری پنهان زناشویی و ترس از صمیمیت براساس خودشفقت ورزی با نقش میانجیگری احساس گناه در افراد متاهل

هدف: هدف پژوهش حاضر پیش بینی پرخاشگری پنهان زناشویی و ترس از صمیمیت براساس خودشفقت ورزی با نقش میانجیگری احساس گناه در افراد متاهل شاغل بود. روش:  پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش گرداوری اطلاعات توصیفی با روش همبستگی و جامعه آماری پژوهش ۴ هزار افراد متاهل شاغل در سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در شهر تهران بود که با استفاده از جدول مورگان تعداد ۳۵۰ زن و مرد متاهل به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و به  پرسشنامه های خودشفقت ورزی ریس (۲۰۱۱)، ترس از صمیمیت دسکاتنر و تلن (۱۹۹۱)، پرخاشگری ارتباطی پنهان نلسون و کارول (۲۰۰۶) و عاطفه خودآگاه تانجنی، واگنر و گومز (۱۹۸۹) پاسخ دادند. برای تحلیل از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین خودشفقت ورزی بر پرخاشگری پنهان ارتباطی با میانجیگری احساس گناه (۱۶/۰= β, ۰۱/۰=P) و خودشفقت ورزی بر ترس از صمیمیت با میانجی گری احساس گناه (۱۹/۰= β, ۰۱/۰=P) رابطه معناداری دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده احساس گناه می تواند بین خودشفقت ورزی و پرخاشگری پنهان ارتباطی و ترس از صمیمیت نقش در افراد متاهل نقش میانجی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری پنهان زناشویی ، ترس از صمیمیت ، خودشفقت ورزی و احساس گناه