مکان یابی فضای کار اشتراکی در شرق تهران

امروزه زندگی در شهرها، با توجه به ساختار فضایی کالبدی-پیچیده مناسبت ها و فعالیت های اقتصادی- اجتماعی، تعمیق و گسترش تقسیم کار اجتماعی و اقتصادی و نیازهای فزاینده فرهنگی، فراغتی و اجتماعی شهروندان، بیش از هر دوره دیگری وابسته به خدمات است که در حقیقت این تاسیسات و تجهیزات شهری که شریان های حیاتی شهر به حساب می آمده پایه و اساس هر مجتمع زیستی بوده و کمبود و نارسایی خدماتی را برای ساکنین به وجود می آورد. با توجه به نقش روز افزون فعالیت های خدماتی در نظام شهرنشینی، ضرورت جدیدی در روند برنامه ریزی شهری به وجود آمده است و مسئله چگونگی پراکنش مراکز خدماتی و نحوه دسترسی به خدمات این گونه مراکز از اهمیت فزاینده ای برخوردار شده است. وظیفه اصلی برنامه ریزان و تصمیم گیران شهری تعیین مراکز بهینه می باشد به گونه ای که تمام ساکنان شهری به راحتی به آن ها دسترسی داشته باشند، علاوه بر این می توان گفت که برنامه ریزان سعی می کنند که توزیع مراکز خدماتی را در محیط های شهری بهینه سازند و این توزیع متناسب با توزیع جمعیت و میزان تقاضا در نقاط مختلف باشد. همزمان با پیچیده ار شدن محیط های شهری، کار برنامه ریزی شهری نیز دشوارتر می گردد. یکی از راه های که منجر به بهگشت وضعیت فرهنگی-اجتماعی شهروندان می شود مکانیابی و احداث فضاهای جمعی مانند فضاهای کار اشتراکی در سطح شهرمی باشد. با توجه به رشد فضای استارتاپی و کسب و کار های نوپا که ثمرهی آن شکل گیری مکان های جدیدی به اسم فضاهای کار اشتراکی بوده است، لازم اس ت مکان انتخابی از لحاظ موقعیت و شرایطی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. در این مقاله سعی شده است، در ابتدا بعد از تعیین ۳۰ شاخص، شاخص های ارجح تعیین گردد که این کار توسط خبرگان انجام گردید. ۳ مکان با توجه به شاخصه های برتر تعیین گردیده است که با تشکیل ماتریس و تکمیل آن، با استفاده از روش هایی مانند best- worst ، مقایسات زوجی و swara که خبره محور هستند و همچنین آنتروپی وزن دهی گردیدند و در ادامه با استفاده از تکنیک های Aras ، Adas و Saw و درنهایت میانگین این روش ها، رتبه بندی صورت گردید و محل مناسب جهت احداث فضاهای کار اشتراکی منتخب مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، فضای کار اشتراکی ، استارت آپ