بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر بهره وری نیروی انسانی با نقش تعدیل گر هوش هیجانی (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه پیام نور استان ایلام)

هدف پژوهش کنونی بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر بهره وری نیروی انسانی با نقش تعدیلگر هوش هیجانی در بین کارکنان دانشگاه پیام نور بوده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحقیق در زمره تحقیقات توصیفی پیمایشی قرار میگیرد. اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است. داده های تحقیق با استفاده از پرسشنامه تلفیق شده استاندارد جهت سنجش متغیر سرمایه اجتماعی با ۱۸ گویه از پرسشنامه استاندارد نهاپیت و گوشال ( ۱۹۹۸ ) و با ابعاد ساختاری ۶ گویه، شناختی ۶ گویه و ارتباطی ۶ گویه؛ جهت سنجش متغیر بهره وری نیروی انسانی با ۲۶ گویه از پرسشنامه استاندارد سانفورد و همکاران ( ۲۰۰۹ ) و با ابعاد توانایی ۳ گویه ، درک و شناخت ۴ گویه، حمایت سازمانی ۴ گویه، انگیزش ۴ گویه ، بازخورد ۴ گویه، اعتبار ۴ گویه ، سازگاری ۳ گویه و همچنین جهت سنجش متغیر هوش هیجانی با ۲۸ گویه از پرسشنامه استاندارد برادبری و گریوز ( ۲۰۰۵ ) با ابعاد خودآگاهی ۶ گویه، خودمدیریتی ۹ گویه، آگاهی اجتماعی ۵ گویه و مدیریت روابط ۸ گویه در قالب مقیاس لیکرت جمع آوری شده است. تعداد ۱۲۲ نفر از کارکنان دانشگاه پیام نور استان ایلام حجم نمونه آماری تحقیق را تشکیل دادند. برای اندازه گیری متغیرها، از سوالات چندگزینه ای و مقیاس پنج درجه ای لیکرت استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل استنباطی داده های تحقیق از نرم افزارهای آماری SPSS و Pls استفاده شده است. متغیر سرمایه اجتماعی بر بهره وری نیروی انسانی در سطح اطمینان ۹۵ درصد تاثیر معناداری دارد (نسبت بحرانی برابر با ۳.۸۸۴ که بیشتر از ۱.۹۶ است). همچنین با توجه به نسبت بحرانی برابر با ۵.۴۳۷ که بیشتر از ۱.۹۶ است) و با توجه به اینکه این تاثیر مثبت است (میزان ضریب استاندارد ۰.۴۶۳ است) بنابراین هوش هیجانی در تاثیر سرمایه اجتماعی بر بهره وری نیروی انسانی نقش تعدیلگر دارد. نتایج تحقیق حاکی از نقش تعدیلگر هوش هیجانی در تاثیر سرمایه اجتماعی بر بهره وری نیروی انسانی می باشد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، بهره وری نیروی انسانی ، هوش هیجانی