واکاوی ارث زوجه در طلاق فار یا مرض الموت با استناد به فقه شافعی و قانون مدنی ایران.

از آنجا که علل و زمینه های گوناگون و نیز بستر یک نظام اجتماعی در شکل گیری طلاق موثر است. بنابر این در متون فقهی و حقوقی، طلاق یکی از موانع ارث بری زوجین از یکدیگر قلمداد می گردد، همچنان که میتوان استثنائی را دراین باره یافت، آن حالتیکه، زوج در هنگام بیماری مرض الموت، می خواهد زوجه خود را طلاق رجعی یا بائن بدهد. در این صورت زوجه می تواند با توجه به شرایطی، از زوج حق ارث بری داشته باشد. ازاین رو، درقوانین موضوعه به اینگونه ارث بری اشاراتی شده است، ولی درارتباط با حکم مزبور، در برخی موارد سکوت اختیار نموده اند، هدف این پژوهش، بیان میزان آگاهی بخشی زوجه از میزان حق ارث بری خود به عنوان شریک زندگی، با تکیه بر منابع غنی فقهی است و پژوهش با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی به شیوه ی کتابخانه ای، مورد واکاوی قرار گرفت، تا رفع ابهام و اجمال از قوانین موجود برداشته شود. نتایج پژوهش حاکی آن است که حقوق مالی زوجه (ارث) بخشی ازحقوق قانونی او پس از عقد نکاح قابل اغماض نیست. پیشنهاد می گردد شرایط و دلیل ارث بردن زوجه، درحین وفات زوج؛ با توجه به نوع و زمان بیماری، شفا یافتن یا ابتلای مجدد، تاریخ طلاق و زمان مرگ زوج ازدیدگاه فقه شافعی، توسط صاحبنظران مورد مداقه و امعان نظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

زوج ، زوجه ، طلاق فار ، فقه ، قانون مدنی