رابطه بین تعهد زناشویی با سبک های دلبستگی با نقش میانجی گری تمایزیافتگی و شفقت خود در والدین در دوران مدارس غیر حضوری

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین تعهد زناشویی با سبک های دلبستگی با نقش میانجی گری تمایزیافتگی و شفقت خود در والدین شهر خرم بید بود که در دروان کرونا دارای کودک دبستانی بودند که کلاس هایشان به صورت غیر حضوری برگزار می شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است . جامعه آماری کلیه والدینی بود در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ دارای فرزند دبستانی بودند . که تعداد ۳۷۵ نفر از آنها به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس های تعهد زناشویی((DCI، سبک دلبستگی بزگسالان((AAS، تمایز یافتگی((DSI-R و پرسشنامه شفقت خود را تکمیل کردند. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش همبستگی و تحلیل عاملی تائیدی تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاکی از رابطه مثبت بین سبک دلبستگی ایمن و تعهد زناشویی، همچنین نقش میانجیگر تمایز یافتگی و شفقت خود در رابطه با سبک دلبستگی ایمن و تعهد زناشویی بود . از آنجا که سبک دلبستگی ایمن منجر به ایجاد تمایزیافتگی و شفقت خود می شود و کیفیت تعاملات میان فردی، تعهد و رضایت زناشو یی را بهبود می بخشد. لذا برای ایجاد ساختار خانوادهایی متعادل بسیار مهم است بر شکل گیری نحوه سبک دلبستگی ایمن که یکی از پایه های اساسی تعهد زناشویی در بین والدین میباشد.

کلیدواژه ها:

تعهد زناشویی ، سبکهای دلبستگی ، تمایز یافتگی ، شفقت خود