تاثیر تقویت حساسیت شنیداری بر املائی دانش آموز دارای مشکلات ویژه یادگیری

زمینه و هدف: حساسیت شنیداری یکی از اجزاء مهارتهای پردازش شنیداری مرکزی میباشد که نقش مهمی در بازشناسی وتشخیص صداها با توجه به زیر و بمی، حجم و طرح آنها دارد. آزمون حساسیت شنیداری یک ابزار غربالگری و ارزیابی این مهارت می باشد. هدف این پژوهش بازتوانی حساسیت شنیداری یک دانش آموز پایه دوم ابتدایی با مشکل اختلال املاء میباشد.روش بررسی: مطالعه حاضر به روش مداخله ای از نوع تک آزمودنی با طرح AB بود که بر روی دانش آموز پایه دوم ابتدایی شهربوشهر که در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ به هسته مشاوره بوشهر ارجاع دادهاند، انجام شده است. ابزارهای پژوهش عبارت از آزمون هوش وکسلر، آزمون اختلال املاء، آزمون وپمن، پرسشنامه ارزیابی رفتاری کودکان راتر بود. در این روش پژوهشی پس از موقعیت خط پایه، مداخله آغاز شد و طی ۱۲ جلسه مداخله انفرادی، آموزش بازتوانی حساسیت شنیداری جهت کاهش اختلال املاء به آزمودنی ارائه گردید.یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که طی تحلیل دیداری جدول ها، اندازه گیری مکرر و مقایسه میانگین داده ها بر اساس شاخصه های آماری مداخله مورد نظر در مورد آزمودنی اثربخش بوده است. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که تمرینات بازتوانی حساسیت شنیداری در کاهش نرخ اشتباهات املائی دانش آموز طی ۱۲ جلسه اثر داشته است.

کلیدواژه ها:

حساسیت شنیداری ، اختلال املاء ، بازتوانی ، دانش آموز مشکل دار.