شناسایی سیر تحول نقوش در هنر حکاکی بر نقره تبریز

بیان مسئله: حکاکی بر نقره (نقره­کاری) یکی از هنرهای رایج در شهر تبریز بوده که شاخه­ای از هنر فلزکاری است. این هنر را نقره­کاران مهاجر و ارمنی ساکن در ترکیه با خود به ایران آورده­اند و سابقه آن در کشورمان به حدود صدسال می­رسد. به این ترتیب مهم ترین مسئله این پژوهش شناسایی پیشینه نقوش حکاکی در هنر ارامنه و ایران است. هدف مقاله: هدف از این مقاله پس از معرفی حکاکی بر نقره، شناسایی سیر تحول فرم و نقش رایج در حکاکی بر نقره تبریز است. سوال مقاله: سوال­های اصلی این تحقیق عبارت اند از: هنر حکاکی بر نقره از نظر تکنیک ساخت و تزیین چه تغییراتی کرده است؟ سابقه استفاده از نقوش در هنر حکاکی به کجا می­رسد؟ روش تحقیق: برای رسیدن به پاسخ این پرسش­ها از روش تاریخی و توصیفی تحلیلی بهره گرفته شده است. اطلاعات و داده­های موردنیاز این تحقیق از طریق منابع کتابخانه­ای و داده­های حاصل از مطالعات میدانی و مشاهدات عمیق نگارنده به انجام رسیده است. در این پژوهش روش تجزیه وتحلیل داده­ها نیز کیفی است. نتیجه گیری: در نهایت نتایج حاصل از تحقیق نشان می­دهد نقره­کاری بعد از گسترش در ایران تغییر کاربری در فرم داده است و علاوه برآن نقوش مورداستفاده در این هنر نیز متحول شده است. ریشه نقوش حکاکی نقره در ۵۰ سال اول بعد از مهاجرت هنرمندان تحت تاثیر نقوش رایج در هنر ارامنه و نقوش فلزکاری ایران در دوره های قبل بوده است و در ۵۰ سال دوم بعد از تثبیت نقره­کاری در شهر تبریز فرم و نقوش آن تحت تاثیر هنر فلزکاری دوره­های قبل و شاخص­های اجتماعی و فرهنگی موجود در جامعه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نقره کاری ، حکاکی ، فلزکاری ، هنرمندان ارامنه ، تبریز ، فرم و نقش