ارزیابی اقتصادی روش استخراج تخریب بلوکی با توجه به محدودیت عیار کارخانه فراوری

برنامه ریزی تولید در روش تخریب بلوکی، مقدار تناژ استخراجی از هر دهانه تخلیه تا مقصد مشخص (کارخانه فرآوری) در هر دوره زمانی با اهداف برنامه ریزی را بیان می کند. یکی از مشکلات در برنامه ریزی تخریب بلوکی فقدان یکپارچگی پارامترهای اصلی طراحی است، بنابراین نیاز است مدلی توسعه یابد تا با استفاده از تمام عوامل موثر در تنظیم برنامه راهبردی معدن، زمان بندی تولید دقیق را ارایه کند. در این تحقیق مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح مختلط (MILP) به نحوی گسترش یافته است که تولید در روش تخریب بلوکی با توجه به محدودیت های عیار کارخانه فرآوری بررسی شود. محدودیت های حداقل و حداکثر عیار قابل قبول کارخانه فرآوری و همچنین محدودیت تولید عیار نسبی توسعه یافته در این تحقیق برنامه ریزی معدن را به سمتی سوق می دهد تا فرآیند استخراج واقعی به همراه کنترل ترقیق شدگی از دهانه های تخلیه انجام شود. نرم افزار CPLEX به عنوان چارچوب اجرای مدل MILP و نرم افزار MATLAB به عنوان زبان برنامه نویسی این تحقیق استفاده شده اند. نتایج اجرای مدل پیشنهادی بر روی ۸۵ دهانه تخلیه که در طی ۱۰ سال برنامه ریزی شده است نشان داد با اعمال محدودیت عیار کارخانه فرآوری به مدل MILP نسبت به حالتی که این محدودیت ها در مدل نباشند، فقط با کاهش ۹ % ازNPV محاسبه شده، عدم توزیع متناسب از متوسط عیار استخراجی بدون محدودیت کارخانه فرآوری ۲۴ % از حداکثر عیار دهانه های تخلیه است و با وجود محدودیت کارخانه فرآوری چنین توزیعی به ۴ % کاهش می یابد. همچنین تولید از معدن بر حسب عیار مجاز کارخانه فرآوری به خوبی رعایت شده است، بنابراین اعمال محدودیت های عیار کارخانه فرآوری به همراه سایر محدودیت های موثر در برنامه ریزی تولید، زمان بندی واقعی تری را ارایه کرده است.

کلیدواژه ها:

محدودیت حداقل و حداکثر عیار کارخانه فراوری ، محدودیت تولید عیار نسبی ، برنامه ریزی تولید ، MILP