بررسی موانع توسعه پیاده روی به عنوان یک مد حمل و نقل

پیاده روی، طبیعی ترین و متداول ترین شکل جابجایی است و بر این اساس باید امن ترین و راحت ترین آن نیز باشد. امروزه تمام سفرهایحمل و نقل با پیاده روی مانوس شده و در اکثر مواقع ابتدا و انتهای سفرهای ما را پیاده روی تشکیل می دهد و بدون این مد حمل و نقل،کمتر سیستمی قادر است مسافران را از مبدا به مقصد برساند. با این وجود توجه به موضوع حرکت عابر پیاده و گسترش پیاده مداری جزحیاتی ترین حقوق طبیعی مردم در جهان امروزی به شمار می رود و بررسی و ریشه یابی موانع توسعه این مد حمل و نقل کمک شایانی بهزندگی شهرنشینی می کند. شهرنشینی و افزایش وسایل نقلیه موتوری باعث از بین رفتن مقیاس انسانی در سطح شهر، آلودگی محیطزیست، از بین رفتن ایمنی و امنیت عابران پیاده، از بین رفتن فضاهای شهری، کاهش ارزش عابر پیاده و به طور کلی باعث بروز محیطیبی کیفیت و نا امن به خصوص برای عابران پیاده شده است. به همین دلیل توسعه و اجرای طرح های پیاده مداری به مثابه می تواند باعثکنترل و کاهش این مشکلات شود. این پژوهش قصد دارد با بررسی عوامل بازدارنده ی پیاده مداری و موانع توسعه آن دیدگاهی برایبازگشت فرهنگ پیاده روی به چرخه ی زندگی شهری سالم باشد. روش اصلی این پژوهش به صورت توصیفی بوده و هدف آن بررسی موانعو معضلات پیاده روی در سیستم حمل و نقل امروزی است.

کلیدواژه ها:

پیاده راه ، مسیر پیاده شهری ، توسعه پیاده مداری ، طراحی شهری ، موانع پیاده روی