ارزیابی چسبندگی چسب نوآوری شده برای مصالح متعارف در صنعت ساختمان ایران

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی چسبندگی چسب نوآوری شده برای مصالح متعارف در صنعت ساختمانایران بود. ابتدا به بررسی مراحل آزمایشگاهی که در چهار مرحله شامل: مرحله اول جمع آوری برای نمونههای مصالح ساختمانی جهت ارزیابی در مراحل آزمایشگاهی سپس در مرحله دوم اتصال نمونه های بزرگ وکوچک با چسب (مخصوص) نوین به یکدیگر در مرحله سوم انجام سیکل ذوب و انجماد روی نمونه هایپژوهش و در مرحله چهارم ارزیابی تحال کشش توسط اتصال به آهن و در مرحله نهایی نکز اطلاعات در نرمافزار STM Controller به ارزیابی تست کشش مصاح به کار رفته در این پژوهش آزمایشگاهی پرداختهشد. نتایج نشان داد که موزیائک در شرایط استاندارد با ۳/۱۲، سکپورکس با ۲/۹۲ و سفال در شرایط گرمابا ۲/۳۸ نکوتو بر میلی متر بهترین عملکرد را میزان چسبندگی با چسب نوین داشتند. در نهایت بلوکسبک سکپورکس در دو شرایط انجماد و گرمایش دارای بهترین میزان چسبندگی بود. موزائیک در هر سهشرایط استاندارد، گرما و انجماد دارای عملکرد مطلوب در میزان چسبندگی چسب نوین بود. سرامیک پشتبه پشت در شرایط مختلف استاندارد، گرما و انجماد دارای عملکرد مطلوب در میزان چسبندگی چسب نوینبود. سفال در شرایط گرما، بلوک سیمانی در شرایط سرما و سنگ مرمر در شرایط استاندارد نیاز دارایعالکرد مطلوب در میزان چسبندگی بودند. تراورتن و گوهره در شرایط گرما و سرما جزو پایین ترینعملکردها در میزان چسبندگی چسب نوین محسوب شدند. سرامیک روبرو در شرایط گرما، کاشی پشت بهپشت در شرایط سرما، گرانیت در شرایط استاندارد دارای پایین ترین عملکردها در میزان چسبندگی چسبنوین محسوب شدند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی چسبندگی ، چسب ساختمان ، صنعت ساختمان ، مصالح ساختمانی