بررسی تاثیر متقابل کاربری زمین و حمل و نقل در توسعه پایدار شهر تهران

حمل و نقل شهری به طور تنگانگی در ارتباط با کاربری اراضی شهری، به خصوص در شهرهای بزرگی مانند تهران، قرار دارد و روابطمتقابل و پیچیده ای بین سه عامل «کاربری اراضی، مدیریت و حمل و نقل» وجود دارد. در نظریات مختلف به حمل و نقل و کاربری هایشهری از دیدگاه های متفاوتی توجه شده است. تاثیر کاربری های زمین بر تقاضای حمل و نقل از سه دیدگاه قابل بررسی است. سازمانفضایی ، تراکم کاربری ها (منطقه بندی های تراکمی) ، طراحی شهری (در مقایس محلات). بنابراین توسعه مبتنی بر حمل و نقلعمومی یک راهبرد کلیدی است که توسط متخصصان برنامه ریزی و حمل و نقل برای کنترل توسمه، کاهش ترافیک، ارایه گزینه هایمتمدد حمل و نقل و بالابردن کیفیت زندگی، به عنوان یک مولفه مهم در پایان دادن به مشکلات حمل و نقل به کار می رود. تاثیرمباحث مرتبط با توسمه پایدار در برنامه ریزی کاربری اراضی در شهر تهران به کاهش استفاده از سطح اراضی و حفظ و توسعه فضایسبز و محیط زیست طبیعی منتهی شده است. همچنین افزایش تراکم، ایجاد کاربری های مختلط به منظور کاهش فاصله زمانی ومکانی سفرها، تو سمه پیاده روی، فضای سبز خیابان ها و معابر و گسترش استفاده از حمل و نقل عمومی ... از مهمترین روی رویکرهاییبوده است که تاکنون در شهر تهران مطرح شده و در الگوی مختلف، طراحی شده است. از آنجایی که کاربری زمین شهری یکی ازمهمترین عوامل مهم در سیستم شهری شهر تهران به شمار می رود و همچنین این مولفه با استفاده از جریان های ترافیکی به حمل ونقل شهری در ارتباط است می بایست به صورتی دوطرفه و یک پارچه با این آیتم مورد مداقه و بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کاربری زمین شهری ، حمل و نقل ، توسمه پایدار ، شهر تهران