گزارش اجرای طرح واگذاری خدمات آمبولانس مراکز درمانی دولتی به بخش خصوصی

اعزام بیماران مراکز درمانی در دو غالب کلی انجام می شود. گروه اول بیمارانی هستند که ترخیص شده و جهت برگشت به منزل نیاز به آمبولانس دارند و گروه دوم بیمارانی که جهت اعزام به سایر مراکز درمانی به منظور انجام اقدامات پاراکلینکی و ... نیاز به آمبولانس پیدا می کنند. در حال حاضر بیماران گروه دوم توسط آمبولانس مراکز درمانی منتقل می شوند. بهاین صورت که بیمارستان دارای یک یا گاها چند دستگاه آمبولانس می باشد و به ازاء هر آمبولانس یک راننده در هر شیفت به صورت ۲۴ ساعته فعالیت می کنند. این رانندگان معمولا فاقد توان و مهارت علمی عملی لازم در زمینه خدمات اعزام و احیاء بوده و معمولا هیچ گونه دوره های آموزشی را طی نکرده اند. هر وقت بیماری نیاز به اعزام داشته باشد یک نفر از پرستاران از یکی از بخشهایی که بیمار کمتری دارد مسئول اعزام آن بیمار خواهد شد. این پرستار نیز متاسفانه آشنائی لازم با تجهیزات آمبولانس و چیدمان آن را ندارد و اگر بیمار حین انتقال نیاز به اقدام درمانی اورژانسی از قبیل احیاء قلبی ریوی پیدا کند جستجوی وسایل و داروها زمان طلائی را به مخاطره خواهد انداخت. و از این فراتر آمبولانس مراکز درمانی فاقد استانداردهای وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی (معاینه طبی تیپA یا B و یا C می باشد. از این قبیل مشکلات در این زمینه کم نبوده و نیست.از طرفی گروه اول در حال حاضر سرگردان می باشند و جهت انتقال بیمار خود با مشکل مواجه هستند. با وجودی که آدرس و تلفن مراکز آمبولانس خصوصی در سایت مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی دانشگاه ها موجود و در دسترس عموم می باشد، اغلب بیماران یا خانواده های ایشان جهت تامین آمبولانس با مشکل مواجه بوده و به پرسنل بیمارستان(از جمله پرسنل انتظامات یا پرستاری و...) مراجعه می نمایند. مراکز آمبولانس خصوصی با علم به این موضوع، ممکن است سراغ پرسنل بیمارستان رفته و با ارائه کارت ویزیت به آنان در قبال معرفی هر بیمار مبلغی به آنان بپردازند. هر کس مبلغ بیشتری بپردازد برنده این میدان خواهد بود. طبق بررسی های انجام شده این مشکل گریبانگیر سایر دانشگاه های علوم پزشکی در استانهای مختلف نیز می باشد. و در نهایت هم بیمار و هم مراکز آمبولانس خصوصی متضرر خواهند بود.با اجرای این طرح می توان به سمتی پیش رفت که رفته رفته خرید آمبولانس توسط مراکز درمانی ضرورتی نداشته باشد. و از ظرفیت آمبولانس های موجود در مراکز درمانی در شهرستانهایی که فاقد مرکز آمبولانس خصوصی می باشند استفاده شود . همانگونه که شاهد هستیم در حال حاضر بیمارستانها و درمانگاه هایی که آمبولانس در اختیار دارند با توجه به تعداد کم اعزام (یک یا دو اعزام در روز و گاها کمتر از چند اعزام در ماه) ، از وضع مطلوبی برخوردار نبوده، اغلب آمبولانس آنان فاقد متولی و پرسنل حرفه ای می باشد. این موضوع، رعایت استاندارد ها، ارزیابی تاریخ مصرف داروهای آمبولانس ، کامل و سالم بودن تجهیزات آن و به طور کلی ساماندهی به آمبولانس ها در مراکز درمانی را با چالش مواجه نموده است. استخدام خدمه آمبولانس در اغلب بیمارستان و مراکز درمانگاهی تحمیل هزینه ای گزاف بر دوش آنها می باشد. لذا تامین اینگونه خدمات به صورت خرید خدمت از مراکز تخصصی، از نظر کمی و کیفی هم برای بیمار و هم مراکز درمانی و هم مراکز آمبولانس خصوصی به صرفه تر خواهد بود.لذا به استناد سیاستهای کلی اصل ۴۴ قانون اساسی؛ و با توجه به بررسی های انجام شده مبنی بر هزینه بالا و کیفیت نه چندان مطلوب اعزام بیماران مراکز درمانی، این خدمات در برخی مراکز درمانی دانشگاهی اصفهان به صورت پایلوت به بخش خصوصی واگذاری شد. هدف کلی از این طرح کاهش هزینه های جاری مراکز درمانی دانشگاهی و تخصصی سازی و افزایش کیفیت خدمات آمبولانس بود. در این طرح آمبولانس های موجود مراکز درمانی دانشگاهی جمع آوری گردیده و رانندگان آنها نیز در بخش های دیگر بکار گرفته شدند. در برخی بیمارستانها که تعداد اعزام بالائی داشتند قرارداد بیمارستان با بخش خصوصی به صورت استقرار ۲۴ ساعته و در سایر مراکز قرارداد آنکالی منعقد گردید. هزینه اعزام بیماران مراکز درمانی دولتی طبق تعرفه بخش خصوصی محاسبه گردید. نظارت و ارزشیابی بر نحوه واگذاری و کیفیت خدمات برعهده اورژانس ۱۱۵ می باشد. معیار نحوه واگذاری رتبه بندی مراکز آمبولانس خصوصی می باشد. تعداد آمبولانسهای تیپ A ، تعداد آمبولانس های تیپB نوع فضای فیزیکی و مساحت آن، رضایت مندی امداد خواهان و... از جمله مهم ترین آیتم های رتبه بندی مراکز آمبولانس خصوصی می باشند که چک لیست مختص به آن امکان رتبه بندی را فراهم می نماید. با توجه به اینکه آمار دقیقی از میانگین تعداد اعزام مراکز درمانی در دسترس نبود در مرحله اول معیار تقسیم اعزام های مراکز درمانی بین مراکز آمبولانس خصوصی تعداد تخت های بیمارستان بود. مقرر گردید پس از تهیه آنالیز و میانگین تعداد اعزام های مراکز درمانی این شاخص به عنوان معیار تقسیم بندی و توزیع اعزام ها قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

برونسپاری ، آمبولانس ، بخش خصوصی