تحلیلی بر شناخت و توسعه اکوتوریسم و پتانسیل های گردشگری در بیابانهای ایران

بیابان ها در اولین نگاه طبیعتی خشک و خشن و ذاتی شکننده و ناپایدار دارند ولی در نهان خود زیبایی ها و جاذبه های منحصربه فرد و بکری دارد که متاسفانه بسیاری از آن نامعلوم و ناشناخته مانده است. این در حالی است که وسعت کویرهای ایران و ویژگیهای آن، کشورمان را به یکی از معروف ترین مناطق خشک جهان تبدیل کرده است. امروزه پدیده گردشگری و اکوتوریسم از لحاظ در آمدزایی بسیار سودمند بوده است.جذب گردشگر به منظور بازدید از مکان های دیدنی و آثار ملی و باستانی به سرمایه گذاری بسیاری در زمینه آماده سازی مکانهای مورد بازدید، احداث جاده های مطلوب قابل دسترسی، هتلهای چندستاره، وسایل نقلیه مناسب و نظایر اینها نیازمند است، اما در این میان از بین انواع مختلف گردشگری، اکوتوریسم و جذب گردشگرانی که به منظور دیدن مناظر طبیعی به منطقه مسافرت می کنند، با کمترین سرمایه گذاری نسبت به سایر انواع گردشگری میسر میگردد و نسبت به سرمایه گذاری که می شود تاثیر بسزایی در اقتصاد آن منطقه دارد.گردشگری بیابانی بویژه برای بسیاری از ساکنان کشورهای اروپایی که فاقد مناطق بکر و دست نخورده طبیعی از جمله بیابان ها هستند، به یکی از زمینه های گردشگری پر جاذبه تبدیل شده است. سیمای منحصر بفرد بیابان ها که در بسیاری از مناطق شکل گرفته به تل ماسه های روان است، زندگی جانوری و گیاهی آن، آرامش و افق دید بی نظیر آن، شدت شرایط سخت اقلیمی و تفاوت های درجه حرارت شب و روزوغیره همواره بیابان را به یکی از جاذبه های بی بدیل طبیعی و فرهنگی تبدیل نموده و گردشگران را مشتاق به بازدید از بیابان و تجربه کردن شرایط بیابانی نموده است.در این پژوهش سعی شده است که به معرفی برخی از پتانسیل های گردشگری بیابانی بپردازیم روش مطالعه به صورت میدانی و کتابخانه ای می باشد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، جاذبه های گردشگری ، بیابان گردی ، توسعه پایدار