ساماندهی و بررسی کاربری فضاهای سبز شهری، در راستای ارتقاء کیفیت زندگی شهری

در سده های اخیر روند افزایش جمعیت شهری و به تبع گسترش و توسعه کالبدی شهر، مشکلات عدیده ای را برای کانون های شهری به ویژه شهرهای بزرگ، ایجاد کرده است. همراه با گسترش شهرها،تکنولوژی وارتباطات نیز گسترش یافته است. هرچه زمان می گذرد بر حجم و یافته ها و نوآوری ها و همچنین نیازمندی های انسان افزوده می شود. امروزه اهمیت و نقش فضای سبز شهری در حیات شهرها و تاثیرات فیزیکی و طبیعی آنها در سیستم شهری و بازدهی های مختلف اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی آن انکارناپذیر است؛ تا آنجا که کاربری فضای سبز در شهرها و سرانه آن یکی از مباحث اساسی در برنامه ریزی و مدیریت شهری تلقی میشود. از اثرات فضای سبز در شهرها، تعدیل دما، افزایش رطوبت نسبی، لطافت هوا و جذب گرد و غبار و تولید اکسیژن را می توان نام برد. به همین دلیل فضای سبز در هر شهری به مثابه ریه های تنفسی آن شهر به شمار می آید. فضاهای سبز و پارک های شهر نقش اصلی را در بهبودی این آلودگی محیطی بازی می کنند طوری که کمبود آن در فضای شهر بر روح و روان انسان آثار نا مطلوبی به جا می گذارد. فضای سبز، به عنوان عنصر روح بخش شهر در میزان سلامتی و زیبایی شهر اهمیت ویژه ای دارد. اهمیت فضای سبز شهری بدان معناست که وجود این کاربری در بافت شهری به عنوان یکی از شاخصه های توسعه یافتگی جامعه به حساب می آید . برهمین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر ساماندهی و بررسی کاربری فضاهای سبز شهری، در راستای ارتقاء کیفیت زندگی شهری با روش توصیفی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد با توجه به اینکه گستره فعالیتهای شهرداری بر اقتصاد مردم بسیار وسیع و دوسویه است بنابراین شهرداری میتواند با خدمات خوبی که ارائه میدهند، بخشهای مختلف سلامت، آموزش، صنعت کارآفرینی، اشتغال و بازار را پر رونق و تقویت نمایند. و می توان گفت نقش و جایگاه فضای سبز در ارتقاء کیفی محیط شهری بر همگان آشکار بوده و نیازی به ذکر فواید و اثرات فضای سبز نیست. پارک ها و فضاهای سبز در حقیقت برای شهر به منزله ریه برای انسان است. مکان یابی و احداث کاربری های شهری مثل پارک و فضای سبز از نیازهای اساسی شهرهای امروزی می باشد که در راستای رفاه و آسایش شهروندان وحل مشکلات شهرها انجام می شود

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، کارآفرینی ، اشتغال ، ارتقاء کیفیت زندگی شهری