بررسی تاثیر درصد تخلخل برخواص فشاری داربست های سه بعدی زیستی از جنس پلی کپرولاکتون

در گذشته ای نه چندان دور، تنها راه جایگزینی اعضای بدن، استفاده از اعضای اهدایی بود که البته این منابع به هیچ وجه پاسخگوی نیاز بشر نبودند. با پیشرفت پزشکی بازساختی، پژوهشگران شروع به تولید بعضی از بافت های بدن توسط نانوالیاف دو بعدی تولید شده توسط فرایند الکتروریسی وداربست های سه بعدی متخلخل تولید شده توسط چاپگرهای سه بعدی کردند. در این مقاله، سه داربست از جنس پلی کپرولاکتون با درصد تخلخل های متفاوت به روش رسوب گذاری ذوبی توسط یک چاپگر سه بعدی زیستی تولیدی شدند. سپس داربست ها تحت آزمون فشار قرار داده شدند تا خواص فشاری داربست ها در هر تخلخل به دست آید دومناسب ترین درصد تخلخل برای بازسازی برخی از بافت های استخوانی یا غضروفی متناسب با خواص مکانیکی آن حاصل شود. طبق نتایج به دست آمده در این پژوهش، از آن جا که مدول فشاری ۲/۵ تا ۱۱/۴ مگاپاسکال برای داربست ها اندازه گرفته شد، می توان گفت که این داربست ها را می توان برای بازسازی گستره ی وسیعی از بافت ها مانند غضروف های مفصلی و دیگر غضروف های بدن استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

داربست سه بعدی ، چاپگر سه بعدی زیستی ، درصد تخلخال ، خواص فشاری ، سفتی