پیش بینی مسئولیت پذیری دانش آموزان بر اساس باورهای ارتباطی ناکارآمد والدین و سبک های تفکر دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر بررسی پیش بینی مسئولیت پذیری دانش آموزان براساس باورهای ارتباطی ناکارآمد والدین و سبکهای تفکر دانش آموزان در سال ۹۵- ۹۶ بوده است. نمونه ی پژوهش ۱۶۰ نفر دانش آموزان دختر به همراه ۱۶۰ نفر ازوالدین آنها بود که به شیوه ی تصادفی ساده انتخاب شدند. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. ابزار پژوهش شاملپرسشنامه مسئولیت پذیری سفیری و چشمه (۱۳۹۰)، پرسشرنامه سربک تفکر اسرترنبرگ (۱۹۹۱) و پرسشنامه باورهایارتباطی ایدلسون و اپشتاین (۱۹۸۱) بود. پایایی هر سه پرسشنامه با روش آلفا کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. می تواننتیجه گیری کرد که ابعاد باورهای ارتباطی ناکارآمد والدین با مسئولیت پذیری رابطه منفی معناداری دارد. بین سبک هایتفکر و مسئولیت پذیری رابطه مثبت معناداری وجود دارد. هم چنین تحلیل رگرسیون همزمان مشخص کرد که باورهایارتباطی ناکارآمد والدین قادر به پیش بینی مسئولیت پذیری دانش آموزان می باشد و تنها باور به تخریب کنندگی مخالفتنقش بیشتری در پیش بینی مسئولیت پذیری دانش آموزان دارد. بعلاوه سبک های تفکر قادر به پیش بینی مسئولیتپذیری دانش آموزان می باشد و تنها سبک تفکر کل نگر نقش بیشتری در پیش بینی مسئولیت پذیری دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

باورهای ارتباطی ناکارآمد ، سبک های تفکر ، مسئولیت پذیری