اثرات تراکم بوته و آرایش کاشت بر ضایعات مکانیکی برداشت چغندرقند

آزمایش مزرعه ای در سال 1389 در منطقه دشت قهیز دامنه از فریدن اصفهان و در مساحتی معادل 3 هکتار به اجرا در آمد.نوع دستگاه بارکن چغنرقند با ترکتوری با توان 110 اسب بخار با سرعت میانگین 8 تا 10 کیلومتر بر ساعت و سرعت متوسط 20 تا 25 کیلومتر برساعت برای نقاله در نظر گرفته شده است. آزمایش در قالب بلوک های کامل تصادفی با 4 بار تکرار انجام شد. فاکتور اصلی شامل،فاصله کاشت و در نهایت وزن نهایی چغندرقند است که در زمان برداشت بر روی الواتورهای انتقال دهنده به مخزن،وزن و اندازه چغندرقند رابطه ای مستقیم با افزایش تلفات مکانیکی دارد.فاکتور فرعی نحوه خاکورزی و دوره آبیاری و کوددهی می باشد.در نمونه اول آزمایش، 2تا 3 عدد چغندرقند در هر مترمربع قرار داده شد و در نمونه دوم در هر مترمربع 7 تا 8 عدد کاشته شد. بیشترین عملکرد ریشه و وزن کل بوته چغدرقند پس از سرزنی،در نمونه اول 8 تا10/500 کیلو گرم و در نمونه دوم 2 تا 3 کیلوگرم مشاهده گردید. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده از عملکرد ریشه و وزن کل بوته،در هنگام انتقال توسط الواتورها در نمونه اول به دلیل وزن و حجم بیش از حد و ضریات وارده بر اثر پرتاپ شدن چغندرقند به پایین بالابرنده 400 تا 700 گرم از هر نمونه کنده شده و جزء ضایعات محسوب می گردد.ولی در نمونه دوم به دلیل متناسب بودن اندازه چغنرقند با شیارهای نقاله انتقال محصول به سلامت به مخزن انتقال می یابد.بنابراین استفاده از تراکم بیشتر در هنگام کاشت علاوه بر صرفه جویی در زمان برداشت، 75 درصد تلفات مکانیکی را کاهش داده و سودآوری و بازاریابی محصول را به میزان قابل توجهی بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

الواتور ، تراکم بوته ، چغندرقند ، ضایعات مکانیکی