برآورد پتانسیل رواناب بر اساس کاربرد سنجش از دور و GIS در حوضه آبریز خسروآباد

رواناب یکی از پارامترهای مهم چرخه آبی طبیعت و مدیریت منابع آب حوضههای آبریز میباشد. در این تحقیق از تکنیکهای سنجش ازبرای برآورد پتانسیل رواناب حوضه خسروآباد، واقع در استان همدان استفاده گردید. بدین منظور ابتدا لایه های موضوعی مختلفی GIS دور واز قبیل نقشه های کاربری اراضی و پوشش گیاهی، مدل رقومی ارتفاع، شیب، نقشه گروه هیدرولوژیکی خاک و موقعیت زیرحوضههای منطقهتهیه شدند. سپس با استفاده از لایههای اطلاعاتی تهیه شده، یک روش وزندهی جهت تعیین پتانسیل رواناب منطقه بکار گرفته شد.همچنین به منظور بررسی تغییرات مکانی رواناب، پتانسیل برآورد شده در مناطق مختلف حوضه به چهار رده کم، متوسط، زیاد و خیلی زیادکه برای سه وضعیت شرایط رطوبتی پیشین خاک (خشک، نرمال و مرطوب) تعیین شده بود، مورد مقایسه SCS طبقهبندی گردید و با روشقرار گرفتند. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که روش وزنی قادر به برآوردی قابل قبول از توزیع مکانی رواناب میباشد و از این روش می-توان جهت برآورد پتانسیل سیلخیزی به خصوص در هنگامی که کمبود دادهها وجود دارد، استفاده نمود. همچنین این نتایج نشان میدهند کهبا افزایش رطوبت از وضعیت خشک به مرطوب، میزان شماره منحنی در حدود ۳۰ درصد افزایش مییابد.

کلیدواژه ها:

بارندگی ، رواناب ، شرایط رطوبتی پیشین ، GIS