حکم «مدح من لایستحق المدح او یستحق الذم» از نظر امام خمینی(ره)
محل انتشار: فصلنامه مطالعات فقه اقتصادی، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 302
فایل این مقاله در 29 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EJS-1-1_005
تاریخ نمایه سازی: 7 تیر 1400
چکیده مقاله:
حکم «مدح من لایستحق المدح او یستحق الذم» از نظر امام خمینی(ره) چکیده انسان فطرتا خواهان شنیدن یا گفتن عبارت های ستایش آمیز است و از سوی دیگر زندگی اجتماعی بدون تشویق و تحسین و تجلیل از شایستگان بسترساز پیشرفت و تعالی نخواهد بود. ستایش ها یا مفهوم و جهت گیری انسانی وحق شناسانه دارد و یا آلوده به ریا، مصلحت اندیشی و منفعت طلبی است. تملق و چاپلوسی از مصادیق بارز ستایشهایی است که به مفعت طلبی و نفاق آلوده شده و مشمول حکم «مدح من لایستحق المدح او یستحق الذم» میباشد. بسیاری از فقها، در کتب اخلاقی و فقهی، به این مهم پرداختهاند. این پژوهش، به بررسی دیدگاه امام خمینی(ره) در بارهی تملق پرداخته است؛ امام خمینی(ره) از جمله فقهای معاصر است که مدح و ذم و حکم فقهی آن را در اندیشههای خود تبیین نموده است. پیشینهی علمی و اندیشههای ناب امام خمینی(ره) به دلیل بهرهمندی گسترده از دانشهای اسلامی چون فقه، اصول، تفسیر و کلام و... نه تنها بیانگر عمق اندیشههای ایشان است؛ بلکه به وضوح بیان کنندهی مفهوم و گسترهی آسیبرسانی پدیدهی تملق و چاپلوسی در عرصههای حیات فردی و جمعی میباشد. بر این اساس، از آموزههای اخلاقی و معنوی ایشان از جمله در زمینهی چاپلوسی و نکوهش آن، بهره برده تا تاثیر مثبت و سازنده در ذهن و رفتار مخاطبان بر جای گذارد. در این پژوهش با روش گردآوری اطلاعات کتابخانهای، بهصورت توصیفی- تحلیلی، از کلام و آثار اخلاقی و معنوی امام خمینی(ره) در زمینهی چاپلوسی و نکوهش آن بهره برده تا با نگاه به متون اسلامی و دینی، زمینه پیش بردن مباحث اخلاقی در جامعه فراهم گردد. کلیدواژهها: مدح، ذم، تملق، کذب، اغراء به جهل، اغفال.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
احمدرضا خزائی
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکزی
مهری توتونچیان
دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی