سازنده گرایی به عنوان مبنایی نظری برای کاربرد واقعیت مجازی در آموزش

واقعیت مجازی با توجه به ویژگی های مانند سه بعدی بودن، درگیرانه بودن، غوطه ور کننده و ارائهچندگانه می تواند جریان یادگیری را تسهیل کند. با این وجود، باید در نظر داشت این فناوری تنهایک ابزار است، ابزارها به خودی خود آموزش نمی دهند. آنهارا باید با توجه به مبانی نظری برایاثربخشی بیشتر در آموزش به کار برد. تا به امروز، مبانی نظری استفاده از واقعیت مجازی درآموزش و پرورش به طور گسترده ای مورد توجه قرار نگرفته است. واقعیت مجازی برای محیطیادگیری اکتشافی بسیار مناسب است که یادگیرندگان را قادر می سازد از طریق آزمایش یادبگیرند. ویژگی های واقعیت مجازی و پیش فرض های اصلی نظریه یادگیری سازنده گرایی سازگارهستند و نظریه سازنده گرایی مبانی معتبر و قابل اطمینانی برای تئوری یادگیری واقعیت مجازیفراهم می کند . کاربرد واقعیت مجازی در آموزش با توجه به اصول سازنده گرایی می تواندیادگیری بهبود ببخشد و استعداد واقعیت مجازی در آموزش را شکوفاتر سازد. از این رو توصیهمی شود فناوری واقعیت مجازی با توجه به اصول سازنده گرایی در آموزش به کار برده شود.

کلیدواژه ها:

سازنده گرایی ، واقعیت مجازی ، آموزش ، واقعیت ترکیبی