مروری بر درمان های امیدوار کننده در بیماری های نورودژنراتیو
محل انتشار: نخستین کنگره ملی دانشجویی علوم شناختی
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 845
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NSCC01_052
تاریخ نمایه سازی: 4 تیر 1400
چکیده مقاله:
زمینه وهدف: بیماری ها و اختلالات نورونژنراتیو با تخریب تدریجی ساختار و عملکرد سیستم عصبی مرکزی یا سیستم عصبی به طور جدی بر حافظه و شناخت تاثیر می گذارد و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. ا مروزه بین ۴۰-۵۰ میلیون نفر از بیماری های نورونژنراتیو رنج می برند. از یک طرف افزایش شیوع بیماری های نورونژنراتیو مثل آلزایمر و گسترش پدیده پیری، و از طرف دیگر عدم وجود درمان موثر و عوارض جانبی زیاد داروهای موجود، مطالعه حاضر با هدف مروری بر درمان های امیدوارکننده در بیمار های نورونژنراتیو انجام شده است. روش شناسی: این مطالعه مروری با جست و جود در موتور جست و جوی Google Scholar و پایگاه های علمی PubMed و ScinceDirect با واژگان کلیدی disease neurodegenerative و pharmacoepigenomic ،precision medicine جست و جو و به تعداد ۲۰ مقاله استخراج و محتوای آنها به دقت مطالعه شد. یافته ها: کانابیدویل (CBD)، با تعامل با سیستم کانابینوئید و مکانیسم های مستقل از گیرنده های کانابینوئید، ممکن است کاندیدای مناسبی به عنوان نمونه اولیه برای تولید داروی ضد اکسیدان برای اختلالات عمده تخریب عصبی، مانند پارکینسون و آلزایمر باشد. فلاونوئیدهای مشتق از گیاه، طیف وسیعی از فعالیت ها را در اختیار دارند که می تواند آنها را به ویژه در مسدود کردن مسیرهای مسمومیت وابسته به سن مرتبط با بیماریهای تخریب عصبی موثر سازد. پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC) موجب تقویت بهبود و بازسازی مغز می شود. تصور می شود که اثر درمانی سلول های بنیادی مزانشیمی توسط ترشح آنها و به طور خاص، از طریق اگزوزوم آنها ایجاد می شود. تحقیقات نشان می دهد که اگزوزومهای مشتق شده از MSC برخی از ویژگی های سلول های بنیادی مزانشیمی والدین خود مانند تعدیل سیستم ایمنی بدن، تنظیم رشد نوریت و توانایی ترمیم بافت آسیب دیده را حفظ می کنند. نانو حامل های لیپیدی مانند لیپوزوم ها، نانو ذرات جامد لیپید (SLN)، حامل های چربی نانوساختار (NLC)، میکروامولسیون ها و نانو امولسیون ها، در حال حاضر پتانسیل خود را برای افزایش حمل و نقل مغز، عبور راحت تر از داخل CNS و تجویز داروهایی که می توانند برای شما مفید باشند، ثابت کرده اند. الیگونوکلئوتیدهای ضد حس (ASO) توانایی کاهش، بازیابی یا اصلاح بیان RNA و پروتئین را دارند. بنابراین، آنها می توانند پاتوژنز بیماری را با تغییر در بیان پروئین های جهش یافته هدف قرار دهند. این داروها بستر درمانی جدید برای کشف داروهایی است که پتانسیل درمان اکثر بیماری های تخریب عصب را دارند. نتیجه گیری: با توجه به علل پیچیده یا عوامل مختلف موثر در پیشرفت فرایندهای تخریب عصبی، استراتژی های درمانی امیدوارکننده باید هم زمان چندین بستر را به منظور ترمیم و بازسازی، متوقف کردن و یا کاهش سرعت تخریب عصبی، هدف قرار دهند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدامین شبانی
دانشجوی دکترای عمومی، رشته پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران