بررسی رابطه ی پیوند والدینی با خود تنظیمی تحصیلی در دانش آموزان

خود تنظیمی از جمله مفاهیم روان شناختی است که اثرگذاری فرد در فرایند آموزش و یادگیری را حائز اهمیت کرده است. هدف پژوهش حاضر تبیین علی خود تنظیمی تحصیلی بر اساس پیوند والدینی بود. نمونه ی پژوهش شامل ۵۰۳ نفر (۲۷۲ دختر و ۲۳۱ پسر) از دانش آموزان دوره ی متوسطه ی اول در شهر بوشهر بود که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه ی پیوند والدینی (پارکر، ۱۹۷۹) و پرسشنامه ی خود تنظیمی تحصیلی (بوفارد، ۱۹۹۵) بود. پژوهش، کاربردی و شیوه ی گردآوری و تحلیل داده های آن، توصیفی و از نوع همبستگی بود. یافته های پژوهش حاکی از آن بود که متغیر پیوند والدینی اثر مثبت معنی داری برای خود تنظیمی تحصیلی دارد. بنابراین، نتیجه گیری می شود که پیوند والدینی، خود تنظیمی تحصیلی را پیش بینی و تبیین می نمایند. با توجه به یافته های پژوهش حاضر، پیشنهاد می شود که در برنامه های آموزشی پرورشی، سلامت روان و فعالیت های پژوهشی به نقش نحوه ی ارتباط والدین و فرزندان در خود تنظیمی تحصیلی به طور ویژه توجه گردد.

کلیدواژه ها:

پیوند والدینی ، خود تنظیمی تحصیلی ، دانش آموزان