بررسی اثر شدت علائم افسردگی بر سوگیری توجه در والدین کودکان مبتلا به اتوتیسم

هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که برخی تغییرات شناختی- نظیر وجود سوگیری توجه به محرک های ناخوشایند- می توانند متغیر پیش بین وقوع افسردگی و یا شدت گرفتن علائم افسردگی باشند. از آنجایی که شناسایی این نشانگرهای شناختی در افراد آسیب پذیر اهمیت ویژه ای دارد، هدف این پژوهش بررسی اثر سطح افسردگی با سوگیری توجه در والدینی است که فرزند مبتلا به اوتیسم دارند. روش: ۶۰ نفر از والدین کودکان مبتلا به اوتیسم به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش سوگیری توجه به محرک های ناخوشایند، شرکت کنندگان ابتدا تکلیف استروپ هیجانی را تکمیل کردند. سرعت واکنش و میزان خطای آنها برای پاسخ به رنگ ها، کلمات خنثی و کلمات ناخوشایند ثبت شد. برای سنجش شدت علائم افسردگی، به پرسش نامه افسردگی بک ۲ پاسخ دادند. یافته ها: نتایج تحلیل آنوای مکرر نشان داد که اثر کلی نوع محرک در تکلیف استروپ هیجانی معنادار بود (p=۰.۰۰۳) به این صورت که سرعت واکنش پاسخ به رنگ ها سریع تر از پاسخ به کلمات به اوتیسم دیده می شود ولی با شدت افسردگی آن ها ارتباطی ندارد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که سوگیری توجه به محرک های ناخوشایند در تکلیف استروپ هیجانی رابطه ای با سطح علائم افسردگی فرد ندارد و بنابراین نمی تواند برا یپیش بینی وقوع یا شدت گرفتن علائم استفاده شود.

کلیدواژه ها:

سوگیری توجه ، افسردگی ، اختلال طیف اوتیسم