معیارهای جهانی شدن تربیت اسلامی انسان

اصطلاح جهانی شدن، از اواسط دهه ۱۹۸۰ رواج یافته است و به معنی فروریختن مرزها و فراتر رفتن از آن در سطح جهانی در ابعاد اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی است و متغیر شدن ساختارهای محلی به جهانی در پی این فرایند صورت می گیردکه تمام شئون زندگی بشر را تحت تاثیر قرار می دهد. استفاده از این فرصت تا اندازه زیادی به ساختار و اوضاع فرهنگی، اجتماعی، برنامه ریزی ها و حاکمیت در یک جامعه بستگی دارد. دغدغه مندی و برنامه ریزی برای ثبات تربیت دینی در جامعه از یک طرف سبب بهره مندی از مزایای فرایند جهانی شدن به شکل صحیح آن است و از طرف دیگر به دلیل ناگزیر بودن سیستم فرهنگی از تبادل و نتیجه بخش نبودن رفع صورت مسئله در تعارضات فرهنگی به صورت مقطعی و صوری؛ درک موقعیت کنونی جهان را یکی از ضرورت های اساسی محسوب می کند که در صورت تحقق آن دستیابی به جایگاه مناسب در روابط و مناسبات جهانی دسترس پذیر خواهد بود. درک صحیح رهبر انقلاب اسلامی ایران از مقتضیات زمان، مسکوت نبودنحاکمیت تشیع در این زمینه را نشان می دهد که نمود آن را در برنامه جامع تمدن اسلامی، می توان مشاهده کرد. تمدن اسلامی از همه ویژگی های تمدن الهی در چهارچوب آموزه های قرآنی و متکی بر سنت پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله وسلم) برخوردار است و مولفه های آن، دین، اخلاق، علم، عدالت، قوانین، مقررات و اصول دینی است که می توان با استفاده از امکانات روز و قالب های متنوع جذاب، درهر سطحی به معرفی واجرای آن پرداخت .

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، تربیت ، تمدن نوین اسلامی