سیاست کیفری ایران در قبال حبس زدایی در پرتو جهانی سازی حقوق کیفری

هدف از تدوین این مقاله بررسی سیاست کیفری ایران در قبال حبس زدایی در پرتو جهانی سازی عدالت کیفری بوده است. ناکامی و شکست زندان در توفیق به اهداف پیشگیرانه، بازپرورانه و بازدارنده زمینه بروز و تشدید بحران تورم جمعیت کیفری را فراهم نموده است. این امر، دیرزمانی است که ذهن متصدیان نظام های عدالت کیفری بویژه متولیان امر زندانبانی را در سرتاسر جهان به تحرک و تجسس واداشته است. از این رو، سیاست حبس زدایی به عنوان یکی از مصادیق کیفرزدایی مورد توجه سیاست گذاران عمومی در عرصه جهانی سازی حقوق کیفری بوده است. بررسی این موضوع در قوانین موضوعه ایران و سیر تحولات صورت گرفته در این خصوص، موضوع این مقاله است که به شیوه توصیفی تحلیلی به بررسی آن پرداخته شده است. دستاوردهای این پژوهش نشان می دهد سیاست حبس زدایی یا کاهش استفاده از مجازات زندان، بالقوه سیاستی است معقول و جامع نگر که اجرای دقیق و موفقیت آمیز آن مستلزم بهره گیری از تمامی پتانسیل های موجود و هماهنگی بین قوای سه گانه مقننه، مجریه و قضاییه می باشد تا تمام اهداف آن محقق گردد. در این راستا می توان از بومی سازی راهکار های سایر دولت ها و گسترش ظرفیت های حبس زدایی مانند آزادی باز و نیمه باز و غیره استفاده نمود

کلیدواژه ها:

بازپروری ، جهانی سازی ، حبس زدایی ، سیاست کیفری ، مجازات جایگزین حبس ، نظارت الکترونیکی