مصورسازی حلقه گم شده خلاقیت در عکاسی معاصر

مصورسازی(تصویرسازی) مانند حلکردن یک مساله است که شامل طیفی از معانی از صورتسازیهای شاعرانه تا عکس و فیلم میشود. گیلفورد در مدل نظری ساختاری هوشی خود، خلاقیت را تحت عنوان تفکرواگرا مطرح کرده است و آن را شامل سه بعد سیالی، انعطاف پذیری و نوآوری میداند. او معتقداست با آموزش فعالیتهای واگرا و تمرینها و روشهای ویژه میتوان سه بعد مذکور را که از بارزترین ویژگی های خلاقیت است، پرورش داد. عوامل مهم در تحقق یک اثر خلاقه را میتوان به صورت ویژگی های شخصی، اوضاع محیطی، داشتن توانایی و مهارت و دریافت و پرورش ایده ها تقسیم بندی کرد. بروز و شکوفایی ایده های خلاقانه رابطه ای مستقیم با مناسبات متقابلی با یادگیری، آموزش، مطالعه و کسب تجارب گوناگون دارد. بخش عمده ای از عنصر خلاقیت اکتسابی می باشد. ماهیت یک تصویرسازی در تفکر است. ایدها و مفاهیم مندرج، سنگ بنای تصویری هستند که در تلاش برای ساختن ارتباط است. ردپای مصورسازی را در چهارگونه عکاسی دنبال کرد: الف-ادبیات و عکاسی؛ ب-استعاره در عکاسی؛ ج-عکاسی سریالی؛ د-عکاسی صحنه آرایی شده. نگاه معاصر شبیه ترکیب بندی های کلاسیک نیست. عکاسی معاصر به گونه ای تغییرکرده است که فرصت برای عکاسی و تولید عکس وابسته به حضور شانس عکاس در صحنه یا طبیعت نیست. زیرا سوژه جای خود را از جلوی دوربین به پشت دوربین انتقال داده و در ذهن و نوع تفکر عکاس جای گرفته است. بلکه عکاسان درهرزمینه ای بایستی قابلیت مولف بودن خویش را از لحاظ ذهنی و فکری اثبات کنند. در دوران حال که آزادی عمل فراوانی در عکاسی ازنظربه کار بستن تکنیک و ابزاری دیده میشود تاجایی که باعث شده تا مرزهای آن را با سایر هنرها حتی بیش از پیش مبهم سازد، نقش مولف محور بودن عکاس بیش از پیش پررنگ شده است. پژوهش حاضر، از نوع پژوهش کیفی، توصیفی و غیرتعاملی است. براین اساس، این پژوهش به دنبال یافتن مفهوم مصورسازی و رابطه آن با خلاقیت در عکاسی معاصر است. نحوه گرداوری اطلاعات در این پژوهش، به صورت کتابخانه ای(کتاب، مقاله)می باشد.

کلیدواژه ها:

مصورسازی ، خلاقیت ، عکاسی معاصر