گردشگری سلامت و درمان در ایران

در رتبه بندی عوامل مربوط به طبیعت درمانی، وجود چشمه های آب گرم با خاصیت درمانی، اقامتگاه های ییلاقی و قشلاقی، وجود مناطقی برای لجندرمانی با خاصیت درمانی به ترتیب با میانگین ۷/۵۶)، ۶/۶۸، (۴/۹۲ بیشترین تا کم اهمیت ترین اولویت را به خود اختصاص دادند (آزادی، میرحسینی). گردشگری درمانی شامل افراد و گروه هایی است که برای استفاده از تغییرات آب و هوا، با اهداف درمانی همچون استفاده برای درمان سنتی، گذراندن دوران نقاهت، معالجه توسط پزشک و... اقدام به مسافرت می کنند. سازمان جهانی گردشگری۱، گردشگری سلامت را به طور خاص چنین تعریف می کند: استفاده از خدماتی که به بهبود یا افزایش سلامتی و روحیه فرد با استفاده از آبهای معدنی، آب و هوا یا مداخلات پزشکی منجر میشود و در مکانی که خارج از محل سکونت فرد و بیش از ۲۴ ساعت است به طول می انجامد( فرامرزی آلما، توریسم درمانی، پایگاه مقالات علمی مدیریت). در این مقاله برانیم ضمن تعریف گردشگری سلامت و درمان، تاثیر آن بر روی توسعه گردشگری در مکانهایی که پتانسیل لازم را دارد و همچنین در نظر داریم پنج پتانسیل موجود در ایران به اقسام ذیل را معرفی کنیم:ماسه درمانی، شن (ریگ) درمانی، آب درمانی، لجن درمانی و نمک درمانی

کلیدواژه ها:

طبیعت ، درمان ، گردشگری سلامت ، توسعه صنعت گردشگری