تبیین رابطه مدیریت استراتژیک منابع انسانی و رضایت شغلی با نقش تعدیلگر فرهنگ سازمانی (مورد مطالعه: سازمان امور مالیاتی)

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه مدیریت استراتژیک منابع انسانی با رضایت شغلی با نقش تعدیل گر فرهنگ سازمانی انجام شد. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی- همبستگی و بر اساس هدف از نوع کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان سازمان امور مالیاتی کشور مشغول به کار تهران با حدود ۱۰۰۰۰ نفر بود که با توجه به جدول مورگان و روش نمونه گیری خوشه ای ۳۸۴ پرسشنامه برای استفاده در فرآیند تجزیه و تحلیل توزیع گردید. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی مینه سوتا، فرهنگ سازمانی رابینز مدیریت استراتژیک منابع انسانی امامی فر و خادمی استفاده شد. مقادیر ضریب آلفای کرونباخ برای گویه ها بیشتر از ۰/۷ بود، ازاینرو پایایی پرسشنامه ها قابل قبول بود. روش تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در دو بخش توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS و Smart PLS صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که: (۱ مدیریت استراتژیک منابع انسانی با رضایت شغلی با نقش تعدیلگر فرهنگ سازمانی رابطه دارد. (۲انتخاب و استخدام منابع انسانی با رضایت شغلی با نقش تعدیلگر فرهنگ سازمانی رابطه دارد.(۳ آموزش و توسعه منابع انسانی با رضایت شغلی با نقش تعدیلگر فرهنگ سازمانی رابطه دارد. (۴ ارزیابی عملکرد منابع انسانی با رضایت شغلی با نقش تعدیلگر فرهنگ سازمانی رابطه دارد.(۵ جبران خدمات و پاداش منابع انسانی با رضایت شغلی با نقش تعدیلگر فرهنگ سازمانی رابطه دارد.

کلیدواژه ها:

مدیریت استراتژیک منابع انسانی ، رضایت شغلی ، فرهنگ سازمانی