نمود ادبی آیات در غزلیات سعدی

قرآن بزرگترین معجزه ی پیامبر و معتبرترین متن دینی نزد مسلمانان همواره مورد استناد شاعران بزرگ فارسی بوده لذا شاعران بسیاری در اشعادر خود به طرق گوناگون از آیات و مفاهیم قرآنی بهره برده اند و به نیروی آن علاوه بر معنویت، به کمال سخن خویش افزوده اند. سعدی شیرازی نیز از جمله شاعرانی است که به دلیل آشنایی اکمل با قرآن کریم، تسلط بر زبان عربی، آموزش در نظامیه هایی که علوم دینی سرلوحه ی آموزش آنان بوده است و ... با قرآن کریم انس و الفت خاصی داشته و در موارد زیادی از کلام آسمانی در تائید، تاکید و تبیین مقاصد خود برده است. استفاده مستقیم و غیر مستقیم از آیات قران مجید علاوه بر غنای مفهوم و اعتلای فصاحت و جزالت، آرایش لفظی ومعنوی سخن را نیز به دنبال دارد و موجب ایجاد صنایع لفظی و معنوی بسیاری چون، اشاره، عقد، تضمین، تلمیح، تمثیل و ... می گردد. لذا این پایان نامه بازتاب آیاتی از قرآن مجید است که در غزلیات سعدی تجلی یافته ظرایف ادبی، بلاغی، بدیعی و صور خیال آن ابیات که در استفاده از قرآن حاصل شده نیز مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

غزلیات سعدی ، آیات قرآن ، بدیع و بیان