ارزیابی و تبیین میزان دسترسی زنان به فرصت های آموزشی در نواحی جنوبی کشور (مطالعه موردی: شهرستان های استان بوشهر)

پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان دسترسی زنان به فرصت­های آموزشی در شهرستان­های استان بوشهر انجام گردید. این مطالعه به لحاظ ماهیت یک پژوهش کاربردی و از منظر روش­شناسی در زمره تحقیقات توصیفی- تحلیلی قرار می­گیرد. شیوه گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه­ایی و ابزار جمع­آوری داده­ها با توجه به اهداف پژوهش مبتنی بر ابزارهای استاندارد شده در قالب جداول و فرم­های رایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن(بویژه سالنامه­ آماری سال ۱۳۹۳ استان بوشهر) بوده است. شایان ذکر است که جامعه آماری پژوهش ۹ شهرستان­ واقع در استان بوشهر بوده است که جهت سنجش سطح دسترسی زنان به فرصت­های آموزشی، ۱۹ مولفه در قالب شاخص­های توسعه آموزشی، از آمارنامه رسمی استان، استخراج و با استفاده از تکنیک­ تحلیل مولفه­های اصلی وزن­دهی و سپس با استفاده از روش­های وایکور و تحلیل سلسله­مراتبی خوشه­ای مورد بررسی قرار گرفتند. تحلیل یافته­های پژوهش ضمن تایید وجود شکاف عمیق در توزیع و تخصیص فرصت­های آموزشی بین شهرستان­های استان بوشهر، حاکی از آن است که در مجموع شاخص­ها، تنها شهرستان­های بوشهر ­­با ضریب ۰ و گناوه با ۱۲/۰ دارای بالاترین سطح توسعه­یافتگی به لحاظ دسترسی زنان به فرصت­های آموزشی بوده و شهرستان­های دیلم با ضریب ۸۴/۰، تنگستان با ضریب ۸۹/۰ و دیر با ضریب ۱ در پایین­ترین سطح دسترسی قرار گرفته­اند. همچنین نتایج سطح­بندی شهرستان­ها نیز نشان داد به لحاظ میزان دسترسی زنان به فرصت­های آموزشی نوعی محرومیت کلی بر فضای استان بوشهر حاکم است.

کلیدواژه ها:

: Educational Opportunities ، Women ، VIKOR ، Bushehr. ، فرصت های آموزشی ، زنان ، وایکور ، بوشهر