دستیابی به معماری سبز از طریق بکارگیری BIM (نمونه مورد مطالعه: دانشکده معماری- شهرسازی، عمران و مکانیک دانشگاه علم و صنعت ایران)
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 825
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HAFTH-9-35_009
تاریخ نمایه سازی: 31 خرداد 1400
چکیده مقاله:
امروزه استفاده از مدلسازی اطلاعات ساختمان (BIM) در کشورهای پیشرفته رواج فراوانی یافته، در حالی که در کشور ایران کاربرد نرمافزارهای بر پایه BIM، به دلایلی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مهم در حالی است که با افزایش جمعیت (حاصل از گسترش روزافزون شهرها) و عدم وجود نشریهی بومی (مدلسازی اطلاعات ساختمان) شاهد ساخت وسازهایی مغایر با استانداردهای جهانی (معماری و انرژی) بوده که این مهم منجر به استفاده بیش از حد سوختهای فسیلی, تولید بیشتر دیاکسیدکربن و در نهایت گرم شدن کره زمین خواهد شد. مجموعه عوامل بالا موجب افزایش سطح آسیبرسانی بر محیط زیست میشود که کشورهای جهان را بیش از پیش با مشکل کمبود انرژی روبه رو سا خته و حیات بشر را تهدید میکند. با توجه به مسائل مطروحه و اهداف تحقیق، از جمله خروجی های مهم تحقیق حاضر می توان به شناسایی شاخص های بومی معماری سبز در شهر تهران اشاره کرد. در پژوهش حاضر در وحله ی اول به مطالعات کتابخانهای و جمعآوری دادههای مرتبط با اهداف پژوهش پرداخته شده، سپس شناسایی شاخصهای بومی معماری سبز در ایران از طریق روش دلفی با ضریب همبستگی Kendallchr('۳۹')s Wa در نرم افزار SPSS بصورت جدول Test Statistics تبیین گردید، در نهایت پس از مدلسازی ساختمان دانشکده معماری-شهرسازی، عمران و مکانیک دانشگاه علم و صنعت ایران در نرمافزار Autodesk Revit ۲۰۲۱؛ با بهره گیری از نرمافزار DesignBuilder آنالیز میزان تولید دیاکسیدکربن شبیهسازی گشت. نتایج و تحلیلهای حاصل از پژوهش نشان میدهد، میزان تولید دیاکسیدکربن در ساختمان منتخب در طی یکسال برابر با ۴/۱۳۶۱۷۹۶۹۵ کیلوگرم خواهد بود که از این میزان ۴/۴۸۴۷۵۸۷۱ کیلوگرم در فضاهایی با طراحی بهینه و میزان قابل توجهی از آن برابر با ۹۷/۸۷۷۰۳۸۲۳ کیلوگرم در فضاهایی بدون بهینهسازی مصرف انرژی حاصل شده است. بنابراین باید گفت، در زمینه مدلسازی اطلاعات ساختمان سبز در ایران؛ به علت عدم تدوین راهنمای بومی (بر حسب مصرف انرژی) توسط متولیان مربوطه، منجر به خطر افتادن اکوسیستم محیطی که یک سرمایه جهانی است می شود؛ در انتها جهت حفظ اکوسیستم راهکار بهرهگیری از سیستم «مدیریت پروژه سبز» (GPM) با استفاده از متدولوژی PRISM که یک رویکرد مدیریت پروژه با محوریت توسعه پایدار است، پیشنهاد میگردد، تا بدین شکل اثرات منفی ساختمانسازی بر محیط زیست کاهش یابد.
کلیدواژه ها:
BIM ، green architecture ، energy consumption ، environment. ، مدل سازی اطلاعات ساختمان BIM ، معماری سبز ، مصرف انرژی ، محیط زیست.
نویسندگان