بررسی اثرات تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول بر جوانهزنی و رشد گیاهچه هیبریدهای ذرت

کمبود آب یکی از مشکلات رو به تزاید کشاورزی ایران است و تهدیدی برای این صنعت و امنیت غذایی کشور محسوب می شود. جوانهزنی یکی از مراحل حساس در طول دوره رشد گیاهان است که اغلب تحت اثر تنش های محیطی بویژه خشکی قرار می گیرد. در این تحقیق، اثر چهار سطح پتانسیل آب (صفر، ۳-، ۶- و ۹- بار با استفاده از پلی اتیلن گلایکول) بر جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه هیبریدهای ذرت (سه هیبرید ۵۰۰ SC،۶۴۰SC و ۷۰۴SC) بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. نتایج تجزیه واریانس بیانگر اثر معنی دار سطوح مختلف تنش خشکی و نوع هیبرید و برهمکنش آنها بر مولفه های جوانه زنی بود. نتایج نشان داد که با کاهش پتانسیل آب در تمام سطوح تنش خشکی صفات رشدی شامل سرعت و درصد جوانهزنی، طول و وزن خشک ریشهچه و ساقهچه و در نهایت ارتفاع گیاهچه کاهش یافت. به طور کلی هیبرید ۵۰۰ SC با داشتن بالاترین درصد جوانهزنی، طول و وزن خشک ریشهچه و ساقهچه و ارتفاع گیاهچه نسبت به سایر هیبریدهای مورد بررسی متحمل ترین هیبرید بود.

کلیدواژه ها:

ذرت ، سرعت جوانهزنی ، وزن خشک گیاهچه