طراحی سیستم تصمیم گیری فازی برای مکان یابی مجدد زمینهای صنعتی جهت ایجاد شهرک صنعتی در شرایط عدم قطعیت تقاضا با رویکرد مدیریت بحران (مطالعه موردی شهرکهای صنعتی استان البرز)

اهمیت صنعت و تکنولوژی را در محیط جهانی و پیچیده امروز نمی توان نادیده گرفت. سازمان هایی که می دانند چگونه اطلاعاترا به طور موثر کسب، توزیع و مدیریت کنند رهبران صنعت خود خواهند بود. هدف از مطالعه حاضر شناسایی و اولویت بندیعوامل مکان یابی مجدد زمینهای صنعتی جهت ایجاد شهرک صنعتی در شرایط عدم قطعیت تقاضا با رویکرد مدیریت بحران درسازمان مورد مطالعه می باشد. با توجه به ماهیت و نوع مطالعه حاضر، جامعه آماری مورد نظر شرکت های مستقر در شهرک هایصنعتی استان البرز هستند که در حدود ۱۵۰۰ واحد صنعتی هستند . تعداد نمونه انتخاب شده ۱۵ شرکت صنعتی که اقدام بهجا به جایی در داخل شهرک صنعتی و یا از خارج از شهرک به داخل شهرک صنعتی منتقل شده اند در نظر گرفته می شود. در این روش داده های کمی و عددی را با استفاده از پرسشنامه گردآوری شدند و با استفاده از فنون آماری روندهای پاسخپرسش ها را توصیف و مهم ترین شاخص های فرعی از یک مقایسه زوجی به دست آمد. یافته های تحقیق با استفاده از روش هایتصمیم گیری فازی (با استفاده از مدل فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی) از روش چانگ و روش سازگاری ماتریس زوجی گوگوسو بوچر تحلیل شدند و در نهایت گزینه های تصمیم گیری به کمک روش تاپسیس فازی و ویکور فازی رتبه بندی گردیدند. باتوجه به نتایج ارزیابی های بدست آمده مهمترین ضعف های بدست آمده از ارزیابی استراتژی های تامین محل کارخانه و مکانیابی مجدد در صنایع استان البرز رتبه بندی شدند که می توان به مواردی شامل عدم توجه کافی به اجزاء نرم افزاری استراتژیمکان یابی و تمرکز بیشتر به اجزاء سخت افزاری آن، عدم سرمایه گذاری مناسب در پیش مطالعات مکان یابی، عدم سرمایهگذاری مناسب در توسعه تکنولوژی و فرآیندهای نوآورانه برای مقاوم سازی صنعت و ... اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

تاپسیس فازی ، شهرک صنعتی ، ویکور فازی ، رتبه بندی ، استراتژی مکان یابی