مقایسه دو روش خط سیر شبه بهینه و طرح عاملی کسری به منظور کالیبراسیون شرایط ترافیکی ناهمگن و بی نظم با استفاده از نرم افزار شبیه سازی ویزیم

امروزه مدل های شبیه ساز ترافیکی به منظور ارزیابی شرایط ترافیکی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرند. این مدل ها زمانی کارآمد هستند که کالیبره شده و مورد اعتبارسنجی قرار گرفته باشند. در این مطالعه، علاوه بر ارائه روشی برای کالیبراسیون جریان ترافیک ناهمگن و بی نظم با استفاده از مدل سازی در نرم افزار ویزیم، به مقایسه دو روش خط سیر شبه بهینه و طرح عاملی کسری به منظور انجام آنالیز حساسیت در فرآیند کالیبراسیون اینگونه مدل ها پرداخته شده است. برای این منظور، خیابان کاشانی شهر یزد که دارای شرایط ترافیکی ناهمگن و بی نظم بود انتخاب و داده های هندسی و ترافیکی محور مورد نظر برداشت گردید. در ادامه، دو روش آنالیز حساسیت ذکرشده به منظور یافتن پارامترهای حساس استفاده و سپس بوسیله الگوریتم ژنتیک، مقادیر بهینه پارامترهای انتخابی از هر روش تعیین گردید. نتایج حاصل از کالیبراسیون نشان داد که خطای میانگین قدر مطلق اختلاف شبیه سازی شده و اندازه گیری شده طول صف در تقاطعات مورد نظر محور مورد بررسی با استفاده از پارامترهای انتخابی از روش خط سیر شبه بهینه و طرح عاملی کسری به ترتیب ۱۹/۳۱ و ۱۹/۱۸ درصد بود. در پایان، اعتبارسنجی با استفاده از زمان سفر رفت و برگشت محور شبیه سازی شده انجام و میانگین قدر مطلق خطای بدست آمده از روش خط سیر شبه بهینه و طرح عاملی کسری به ترتیب ۹/۳۵ و ۸/۲۱ درصد بود. نتایج حاصله نشان داد که هر دو روش دقت لازم برای کالیبراسیون شرایط ترافیکی ناهمگن و بی نظم را دارا بوده و روش طرح عاملی کسری با صرف زمان کمتری به دقت مورد نظر دست می یابد.

کلیدواژه ها:

تحلیل حساسیت ، طرح عاملی کسری ، خط سیر شبه بهینه ، کالیبراسیون مدل ، ترافیک بی نظم و ناهمگن