آثار هشت هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر سالوسین ها و شاخص های التهابی در زنان دیابتی نوع دو

این پژوهش با هدف بررسی آثار هشت هفته تمرین هوازی و تمرین مقاومتی بر سطوح سالوسین­های آلفا و بتا و شاخص­های التهابیدر زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. بدین منظور، ۴۵ آزمودنی داوطلب به طور تصادفی به سه گروه ۱۵ نفره تمرین هوازی، تمرین مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. تمرین­های مقاومتی و هوازی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با پیروی از یک الگوی پیشرفت تدریجی انجام شدند. تمرین مقاومتی شامل هشت تا ۱۲ تکرار و شدت ۶۰ تا ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه و تمرین هوازی شامل ۳۰ تا ۵۰ دقیقه دویدن روی نوار گردان با شدت ۶۵ تا ۷۵ درصد ضربان قلب بیشینه بود. پیش و پس از دوره مداخله، سطوح سرمی سالوسین­های آلفا و بتا، مالون دی آلدئید و اینترلوکین یک بتا در هر سه گروه اندازه­گیری شد. نتایج نشان­دهنده کاهش معنادارسطوح سالوسین بتا در گروه هوازی(P = ۰.۰۱۵)  و گروه مقاومتی(P = ۰.۰۱۹)  بود. از سوی دیگر، سطوح سالوسین آلفا در هر دو گروه هوازی (P = ۰.۰۳۴) و مقاومتی (P = ۰.۰۱۲)افزایش معنادار داشت. همچنین سطوح اینترلوکین یک بتادر گروه هوازی (P = ۰.۰۳۴) و مقاومتی (P = ۰.۰۴۱) کاهش معنادار داشت، اما سطوح مالون دی آلدئیددر هیچ کدام از گروه­ها تغییر معنادار نداشت. تغییرات سطوح سالوسین آلفا، سالوسین بتا و اینترلوکین یک بتابین دو گروه هوازی و مقاومتی تفاوت معنادار نداشت. براساس نتایج پژوهش حاضر، انجام هشت هفته تمرین مقاومتی یا تمرین هوازی می­تواند آثار سودمندی بر سطوح سالوسین­های آلفا و بتا و اینترلوکین یک بتادر زنان مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشد.

کلیدواژه ها:

سالوسین آلفا ، سالوسین بتا ، اینترلوکین یک بتا ، فعالیت ورزشی