اثر فعالیت وامانده ساز اندام بالایی بر فعالیت قشری- نخاعی و پاسخ دهی موتونورون های نخاعی اندام پایینی
محل انتشار: فصلنامه فیزیولوژی ورزشی، دوره: 11، شماره: 41
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 271
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSP-11-41_001
تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1400
چکیده مقاله:
هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر فعالیت وامانده ساز اندام بالایی بر فعالیت قشری- نخاعی و پاسخ مجتمع موتونورون نخاعی اندام پایینی بود. تعداد ۱۰ آزمودنی مرد فعال به صورت دردسترس و داوطلبانه (سن ۹۹/۲ ± ۱/۲۸ سال، قد ۱/۴ ± ۷۷/۱ متر، وزن ۹۸/۴ ± ۷۰/۷۵ کیلوگرم) در سه جلسه مجزا در این پژوهش شرکت کردند. پس از اندازه گیری ویژگی های آنتروپومتریک و آشنایی با انجام درست حرکت بارفیکس و تحریکات در جلسه اول، در جلسه های دوم و سوم، پتانسیل برانگیخته حرکتی (MEP)، پتانسیل برانگیخته گردنی- بصل النخاعی (CMEP) و پاسخ حرکتی مستقیم بیشینه (Mmax)، بلافاصله ۱۰ و ۲۰ دقیقه پس از اتمام پروتکل خستگی (انجام حرکت بارفیکس تا واماندگی، هفت ست با فاصله استراحتی یک دقیقه)، با استفاده از تحریک مغناطیسی قشر حرکتی مغز و مسیرهای نخاعی و تحریک الکتریکی عصب پیرامونی اندازه گیری شدند. نتایج پژوهش با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری نشان داد که MEP عضله ساقی قدامی (غیردرگیر) در مراحل بلافاصله (= ۰.۰۰۱P)، ۱۰ دقیقه (₌ ۰.۰۰۱ P) و پس از پروتکل خستگی نسبت به مقادیر استراحتی کاهش معناداری داشت.CMEP و Mmax تغییر معناداری را نسبت به مقادیر استراحتی نشان ندادند (P = ۰.۵،۰.۰۷ P =). براساس داده های به دست آمده، به نظر می رسد که در پدیده انتشار خستگی از اندام بالایی به پایینی، مراکز فوق نخاعی درگیر باشند. افزون براین، این خستگی فوق نخاعی به زمان قابل توجهی برای بازیافت نیاز دارد.
کلیدواژه ها:
خستگی مرکزی ، پتانسیل برانگیخته حرکتی (MEP) ، پتانسیل برانگیخته گردنی- بصل النخاعی (CMEP) ، خستگی عضلانی غیرموضعی (NLMF)
نویسندگان
ابوذر کاوه ای
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس
رضا قراخانلو
استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تربیت مدرس
حمید رجبی
استاد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه خوارزمی
زهرا رضاسلطانی
متخصص طب فیزیکی، دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ارتش
کامران آزما
متخصص طب فیزیکی، دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ارتش
احسان امیری
استادیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :