رویکرد «امامت تبیینی» عرصه ای گمنام در امامت پژوهی

رویکرد «امامت تبیینی» در کنار رویکردهای مختلف از امامت پژوهی، با تکیه بر منابع وحیانی در صدد بررسی مسائل امامتی است. در مسیر آشنایی با این رویکرد برای امامت پژوهان، ضرورت ارائه تصویری مناسب و جامع برای آن احساس می شود. ابتدا با اشاره به جایگاه عظیم مسئله امامت در منابع وحیانی، اهمیت آن در منظومه دینی تبیین می گردد. سپس با بیان رویکرد های متفاوت از امامت پژوهی و معرفی اجمالی آنها، به دلیل موقعیت حساس و مهم رویکرد امامت تطبیقی در حوزه امامت پژوهی، تفاوت های اساسی بین دو رویکرد «امامت تبیینی» و «امامت تطبیقی» مورد توجه قرار گرفته است. امامت تبیینی برخلاف تطبیقی، به دنبال توصیف و تبیین مقام حقیقی امام و امامت می باشد. این رویکرد با روشی اجتهادی و توجه خاص به استخراج مسائل امامتی از منابع وحیانی، تلاش خود برای بیان تمام نکات مستفاد از منابع را به کار می گیرد. هم­چنین در ورود به مسائل امامتی، مانند رویکرد تطبیقی، به جهت رعایت مخاطب مخالف، محدودیتی ندارد. منابع رویکرد تبیینی از گستره بیشتری نسبت به تطبیقی بر خوردار است و مخاطبین آن غالبا شیعیان و کسانی هستند که به دنبال شناخت مباحث امامت می­باشند و بیشتر از وجود و عدم وجود درون­مایه های امامتی پرسش می کنند. علاوه بر این، شکل گیری رویکرد تبیینی هم­زمان با رشد معرفتی و انگیزه فهم معارف بوده و در آن به شدت بر ادبیات وحیانی تاکید می شود.

کلیدواژه ها:

علم کلام ، امامت پژوهی ، رویکرد ، امامت تبیینی ، امامت تطبیقی