گردشگری پایدار شهری در بافت های قدیمی و تاریخی ایران

توسعه صنعت گردشگری که تا چندی پیش تنها به عنوان ابزار اقتصادی شهرهاو کشورها مورد توجه قرار گرفته است امروزه با ورود بحث های توسعه پایدار به آن و مطرح شدن با عنوان توسعه پایدار گردشگری ، ابزاری برای توسعه فرهنگی -اجتماعی-زیست محیطی - اقتصادی ،جوامع میزبان محسوب می گردد.این مقاله با روش توصیفی به بررسی وضعیت گردشگری پایدار شهری در بافت های قدیمی و تاریخی ایران پرداخته است.در ابتدا اثرات زیرساختی گردشگری، گردشگردی پایدار، مسیریابی گردشگران در بافتهای کهن، پایداری، پیشینیه و مفهوم توسعه پایدار و توسعه پایدار شهری، توسعه محلهای پایدار و اهداف پایداری محلهای در بافت تاریخی مورد بررسی قرار گرفته سپس به تحلیل و بررسی علل و عوامل عقب ماندگی صنعت توریسم در ایران پرداخته است.براساس یافته های مقاله ، علل عدم رونق گردشگری کشورمان شامل مواردی از قبیل ذیل می شود: ضعف مدیریت و فقدان زیرساختها، پشتوانه نفتی ، نوع نگرش و سیاستهای دولتمردان و عدم توجه به این بخش ، عوامل اجتماعی و فرهنگی. همچنین در پایان مقاله نیز نتیجه گیری به عمل آمده است.

کلیدواژه ها:

پایداری شهری ، توسعه پایدار ، گردشگری ، بافت قدیمی ، ایران