بررسی نقش نظام قانونی ایران و شروط قانونی در قراردادهای بالادستی صنعت نفت و گاز ایران با تاکید بر قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی

انعقاد قراردادهای صنعت نفت و گاز، امری کاملا فنی است که با نظام سیاسی، حقوقی و اقتصادی هر کشورصاحب نفت، ارتباطی تنگاتنگ دارد. امروزه، در دنیای تجارت بین الملل، انواع قراردادها، نقش اساسی را ایفا میکنند. با توجه به نیاز روزافزون صنایع به انرژی نفت وگاز، اهمیت قراردادهای نفت وگاز، دو چندان میشود. از طرفی کشف، استخراج، تولید و بهره برداری از نفت، مستلزم صرف هزینه های هنگفت است. از این رو، آثار حقوقی ناشی از انواع قراردادها و ایجاد انگیزه جهت سرمایه گذاری خارجی در صنعت نفت وگاز، اهمیت بسزایی دارد.امروزه صنعت نفت جهان، در بخش بالادستی با چالشهای متعددی، از جمله نیاز به افزایش تولید نفت، دسترسی به ذخایر جدید نفتی، مدیریت سیر نزولی ذخایر میادین قدیمی، حفظ وارتقای دانش فنی با توجه به موج بازنشستگی نیروی انسانی باتجربه در مناطق عملیاتی، روبهروست. در این میان، امکان بهرهبرداری حداکثری از امکانات موجود، تشویق، جلب و حمایت از سرمایه گذاری خارجی در فعالیتهای بالادستی نفت و گاز، به ویژه در میادین مشترک و پروژه های اکتشافی، از اهداف ویژه دولت در حوزه نفت و گاز به شمار میرود. لذا جهت حفظ و صیانت هرچه بیشتر از مخازن نفت و گاز کشور و افزایش ضریب بازیافت، انتقال و بکارگیری فن آوری های جدید در مدیریت و بهره برداری بهینه از میادین نفت و گاز، انعقاد قراردادهایی که طی آن تعادل مناسبی میان منافع مذکور برقرار سازد، حائز اهمیت است. در قراردادهای بین المللی نفتی، نوسانات زیادی در ماهیت شروط عمومی قراردادها مشاهده میشود و شرکتهای برگزار کننده مناقصات، چهارچوب مستقل و متفاوتی برای برخی از این شروط در نظر میگیرند. بنابراین ما در این پژوهش برآنیم تا به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی نقش نظام قانونی ایران و شروط قانونی در قراردادهای بالادستی صنعت نفت و گاز ایران با تککید بر قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی بپردازیم.