بررسی عناصر تشکیل دهنده داستان عیناک قدری غاده السمان (بر اساس نظریه گفتمان روایی ژرار ژنت)

تحلیل گفتمان روایی با یک رویکرد کل گرایانه یکی از شاخه های تحلیل گفتمان است. این مقاله سعی دارد محتوای داستان عیناک قدری غاده السمان را در قالب یک پژوهش ساختار محور و با تاکید بر مهمترین مباحث گفتمان روایی مورد اشاره ژرار ژنت نظریه پرداز ساختارگرای فرانسوی مورد بررسی و مطالعه قرار دهد. هدف اصلی در این جستار، بررسی سه عنصر زمان، وجه و لحن به­عنوان تکنیک های روایتی و کارکرد آنها در به تصویر کشیدن سختی ها و مشکلات دنیای زنان در قالب یک داستان فمینیستی است تا علاوه بر کشف تکنیک های روایی آن، خواننده را با تفکر نویسنده در باب زنان و موضع گیری آنان در برابر محدودیت های زندگی شخصی و اجتماعی آشنا سازد. روش کار در این پژوهش، توصیفی تحلیلی بوده و با تمرکز به کتاب ژنت سعی شده است تا به این پرسش پاسخ دهد که گفتمان روایی تا چه میزان توانسته است در انعکاس درگیری های ذهنی نویسنده در باب مشکلات زنان موفق عمل کند؟ زمان پریشی، ایجاد پرش ها و وقفه های داستانی، کانونی سازی دوگانه، پررنگ یا کم رنگ ساختن نقش راوی در مواضع مختلف داستان، حرکت زمانی برای رسیدن به نوعی همزمانی بین داستان و فعل روایت از مهمترین تکینیک های روایی است که در این داستان مورد استفاده قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

گفتمان روایی ، زنانه نویسی ، غاده السمان ، عیناک قدری ، ژرار ژنت