تاثیرات اندیشه شهر تاریخی ایرانی بر بازآفرینی شهری

بسیاری از اهداف رشد شهرسازی و توسعه پایدار از طریق حفاظت میراث با ارزش شهر بدست می آیند و حفاظت پایدار زمانی اتفاق خواهد افتاد که به تمامی اجزاء تشکیل دهنده شهر توجه شود. متاسفانه در شهرهای امروزی، رشد ناهماهنگ شهر دیده می شود در حالیکه شهر از درون خالی شده و بسیاری از کیفیات خود را از دست داده است، نقاط پیرامونی شهر بیشتر رشد یافته اند و نقاط مهم و عناصر شکل دهنده اصلی شهر از رونق افتاده اند.این مقاله به بررسی موضوع در زمینه بافت های تاریخی و باارزش شهرهای ایران پرداخته و زیرساخت های مختلف از جنبه های محیطی، اعتقادی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی سنجیده می شوند. همچنین میزان تاثیر زیرساخت ها بر شکل گیری فضاهای شهری با توجه به محدودیت های محیطی- منطقه ای موجود و تاثیر آن ها بر شکل و فرم فضاهای شهری و میزان تاثیر آن ها در نحوه جایگیری فضاهای شهری، جهت گسترش شهر، مسیر معابر شهری، مشارکت های اجتماعی- اقتصادی فضاهای شهری می پردازد. در این مقاله به خصوص به نقش راه حلهای پایدار در مشکلات اقلیمی نظیر قنات، بادگیر و جهتگیری شهرها در قالب مفهوم رون و عناصری چون میدان و فضاهای باز شهری و تاثیرات آنها بر باقت اجتماعی پرداخته میشود. از نتایج حاصله در این تحقیق می توان به اتخاذ سیاستهای پایدار طراحی شهری اشاره کرد و با شناخت همه جانبه این زیرساخت ها و نحوه تاثیر آن ها بر شکل گیری شهرها و روابط متقابل زیرساخت ها با جهت شکل گیری بافت های شهری می توان طرح های مرمت شهری پایدار را ارائه کرد.سرانجام میتوان گفت که ایجاد یک شهر پایدار نیازمند مطالعه و بررسی جامع و هدفمند از ساختار هسته تاریخی شهر و نحوه تعامل و ارتباط عناصر شهری با یکدیگر میباشد که در نهایت با به روزسازی این اقدامات میتوان در مسیر پایدارسازی و توسعه مبتنی بر بوم گرایی و راهکارهای محلی دست یافت.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، بافت تاریخی ، میراث شهری ، زیرساخت شهری ، شهر تاریخی ، بازآفرینی