ارزیابی پروژه های مناسب سازی فضای شهری برای عابرین پیاده در محدوده مرکزی شهر بجنورد

حرکت پیاده طبیعی ترین، قدیمی ترین و ضروری ترین شکل جابه جایی انسان در محیط است. استفاده روز افزون از وسایل نقلیه شخصی در سطح شهر، عدم توجه به مسیر های حرکتی برای عابران پیاده، زندگی پیاده در شهر را محدود کرده است. این مسئله امکان زیست شهری و اجتماعی شهروندان را به شدت کاهش داده است. با هدف توجه به سبک زندگی پیاده در شهر بجنورد، شهروندان در عین گذراندن زندگی روزمره خواهند توانست از فضاها، معابر و گذرگاه های فرهنگی و تفریحی و تجاری شهر استفاده کنند. نوع تعامل و ارتباطی که حرکت پیاده در شهر ایجاد می کند، چه بین افراد و چه با محیط اطرافشان، در غنای فرهنگی و اجتماعی زندگی شهری و ارتقا زیست شهری تاثیر چشم گیر و بسزایی دارد. مطالعه حاضر در جهت مناسب سازی فضاهای شهری برای عابرین پیاده در محدوده مرکزی شهر بجنورد که شامل مسیر های چهار راه ۱۷شهریور تا چهار راه امیریه و میدان فردوسی تا چهار راه باسکول که یک بلوک شهری را شامل می شود، تشکیل می دهد، برای بهبود کیفیت زندگی روزمره مردم و افزایش تعاملات اجتماعی، به مطالعه نیازها، شناخت رفتارها و فعالیت های آنان و همینطور میزان استفاده آنها از پیاده رو می پردازد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، معیارها و فاکتورهای تاثیرگذار بر رشد کیفی و افزایش سرزندگی فضای شهری را شناسایی کرده و از طریق مشاهدات میدانی و مصاحبه های فردی و استفاده از مقالات و نظریه ها، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . هدف آن است کیفیت فضایی پیاده رو ها مورد بررسی قرار گرفته و ملزمات جهت تقویت آن مشخص گردد و در این راستا قدمی جهت بهبود زندگی پیاده در شهر بجنورد برداشته شود. بر اساس یافته های تحقیق یک پیاده رو با طراحی مطلوب می تواند میزان کاربری آنرا افزایش دهد و مورد استفاده تمام افراد جامعه با هر وضعیت جسمانی (شامل افراد معلول حرکتی و افراد سالم) و هر گروه سنی قرار گیرد و در پایان پیشنهاداتی جهت ارتقای پیاده مداری محور مذکور ارائه شده که می تواند زمینه ای مناسب برای تسهیل و تشویق پیاده روی را فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، زندگی پیاده ، پیاده رو ، شهر بجنورد ، عابران پیاده