تنوع ژنتیکی گونه های انگور در ایران

گونه های اهلی و وحشی انگور بومی ایران مشتمل بر سه گونه Vitis labrusca.Vitis sylvestrisوVitis vinifera به صورت پراکنده در تاکستانهای تجاری، جنگلهای غرب و شمال ایران پراکنده هستند. در این ژنوتیپها تنوع زیادی از نظر مرفولوژیکی و تحمل انواع تنش های محیطی و زنده وجود دارد که عامل بقای آنها در شرایط نامساعد از نظر برخی آفات و بیماری ها می باشد. وجود بیش از ۸۰۰ ژنوتیپ از گونه ونیفیرا در کلکسیون ملی انگور در تاکستان و تفاوت بسیار زیاد آنها از نطر تحمل بیماری های مهم انگور مانند سرطان طوقه و ریشه و انواع سفیدکها و تحمل سرما و گرما و آهک خاک وجود دارد. تحمل بسیار بالای گونه های وحشی انگور نظیر گونه سیلوستریس و تک جنسه بودن گلهای آن در جنگلهای غرب ایران منبع ژنتیکی غنی را برای انجام پروژه های اصلاحی انگور جهت تولید ارقام جدید برای تولید محصول ارگانیک مهیا ساخته است. گونه لاپروسکا به عنوان منبع ژنتیکی غنی مقاومت به بیماریهای سفیدک سطحی و درونی در برنامه های اصلاحی مورد استفاده قرار می گیرد و بدلیل کرک دار بودن برگ و ساقه به بیماریهای قارچی مبتلا نخواهد شد. همچنین گونه سیلویستریس مقاومت خوبی در برابر آفاتی مانند کنه گال نمدی از خود نشان داده است. وجود این تنوع ژنتیکی و به تبع آن تنوع مرفولوژیکی سبب شده است که برخی ارقام با آدابته شدن در شرایط خاص و تطبیق با آن شرایط به صورت بومی منطقه ای در آمده و عمدتا در نام گذاریها، اسامی محلی خاصی برای آن ژنوتیپ ها بکار برده می شوند

کلیدواژه ها:

انگور ، مرفولوژی ، گونه های اهلی و وحشی انگور